Capitoli

AT greco - Antico Testamento - Libri Sapienziali - Ecclesiaste (Qoelet) - 1

Ecclesiaste (Qoelet)

AT greco Torna al libro

Nova Vulgata

AT greco 1 ^1,1ῥήματα Ἐκκλησιαστοῦ υἱοῦ Δαυιδ βασιλέως Ισραηλ ἐν Ιερουσαλημ

Nova Vulgata ^Eccle^1,1Verba Ecclesiastes filii David regis Ierusalem.

AT greco ^1,2ματαιότης ματαιοτήτων εἶπεν ὁ Ἐκκλησιαστής ματαιότης ματαιοτήτων τὰ πάντα ματαιότης

Nova Vulgata
^Eccle^1,2«Vanitas vanitatum, 
dixit Ecclesiastes, 
vanitas vanitatum et omnia vanitas».

AT greco ^1,3τίς περισσεία τῷ ἀνθρώπῳ ἐν παντὶ μόχθῳ αὐτοῦ ᾧ μοχθεῖ ὑπὸ τὸν ἥλιον

Nova Vulgata
^Eccle^1,3Quid lucri est homini 
de universo labore suo, quo laborat sub sole?

AT greco ^1,4γενεὰ πορεύεται καὶ γενεὰ ἔρχεται καὶ ἡ γῆ εἰς τὸν αἰῶνα ἕστηκεν

Nova Vulgata
^Eccle^1,4Generatio praeterit, et generatio advenit, 
terra autem in aeternum stat.

AT greco ^1,5καὶ ἀνατέλλει ὁ ἥλιος καὶ δύνει ὁ ἥλιος καὶ εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ ἕλκει

Nova Vulgata
^Eccle^1,5Oritur sol, et occidit sol 
et ad locum suum anhelat ibique renascitur.

AT greco ^1,6ἀνατέλλων αὐτὸς ἐκεῖ πορεύεται πρὸς νότον καὶ κυκλοῖ πρὸς βορρᾶν κυκλοῖ κυκλῶν πορεύεται τὸ πνεῦμα καὶ ἐπὶ κύκλους αὐτοῦ ἐπιστρέφει τὸ πνεῦμα

Nova Vulgata
^Eccle^1,6Gyrat per meridiem et flectitur ad aquilonem, 
lustrans universa in circuitu pergit spiritus 
et in circulos suos revertitur.

AT greco ^1,7πάντες οἱ χείμαρροι πορεύονται εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἡ θάλασσα οὐκ ἔσται ἐμπιμπλαμένη εἰς τόπον οὗ οἱ χείμαρροι πορεύονται ἐκεῖ αὐτοὶ ἐπιστρέφουσιν τοῦ πορευθῆναι

Nova Vulgata
^Eccle^1,7Omnia flumina pergunt ad mare, et mare non redundat; 
ad locum, unde exeunt, flumina illuc revertuntur in cursu suo.

AT greco ^1,8πάντες οἱ λόγοι ἔγκοποι οὐ δυνήσεται ἀνὴρ τοῦ λαλεῖν καὶ οὐκ ἐμπλησθήσεται ὀφθαλμὸς τοῦ ὁρᾶν καὶ οὐ πληρωθήσεται οὖς ἀπὸ ἀκροάσεως

Nova Vulgata
^Eccle^1,8Cunctae res difficiles; 
non potest eas homo explicare sermone. 
Non saturatur oculus visu, 
nec auris auditu impletur.

AT greco ^1,9τί τὸ γεγονός αὐτὸ τὸ γενησόμενον καὶ τί τὸ πεποιημένον αὐτὸ τὸ ποιηθησόμενον καὶ οὐκ ἔστιν πᾶν πρόσφατον ὑπὸ τὸν ἥλιον

Nova Vulgata
^Eccle^1,9Quod fuit, 
ipsum est, quod futurum est. 
Quod factum est, 
ipsum est, quod faciendum est:

AT greco ^1,10ὃς λαλήσει καὶ ἐρεῖ ἰδὲ τοῦτο καινόν ἐστιν ἤδη γέγονεν ἐν τοῖς αἰῶσιν τοῖς γενομένοις ἀπὸ ἔμπροσθεν ἡμῶν

Nova Vulgata
^Eccle^1,10nihil sub sole novum. 
Si de quadam re dicitur: «Ecce hoc novum est», 
iam enim praecessit in saeculis, quae fuerunt ante nos.

AT greco ^1,11οὐκ ἔστιν μνήμη τοῖς πρώτοις καί γε τοῖς ἐσχάτοις γενομένοις οὐκ ἔσται αὐτοῖς μνήμη μετὰ τῶν γενησομένων εἰς τὴν ἐσχάτην

Nova Vulgata
^Eccle^1,11Non est priorum memoria, 
sed nec eorum quidem, qui postea futuri sunt,
erit recordatio apud eos, 
qui futuri sunt in novissimo.

AT greco ^1,12ἐγὼ Ἐκκλησιαστὴς ἐγενόμην βασιλεὺς ἐπὶ Ισραηλ ἐν Ιερουσαλημ

Nova Vulgata
^Eccle^1,12Ego Ecclesiastes fui rex Israel in Ierusalem

AT greco ^1,13καὶ ἔδωκα τὴν καρδίαν μου τοῦ ἐκζητῆσαι καὶ τοῦ κατασκέψασθαι ἐν τῇ σοφίᾳ περὶ πάντων τῶν γινομένων ὑπὸ τὸν οὐρανόν ὅτι περισπασμὸν πονηρὸν ἔδωκεν ὁ θεὸς τοῖς υἱοῖς τοῦ ἀνθρώπου τοῦ περισπᾶσθαι ἐν αὐτῷ

Nova Vulgata ^Eccle^1,13et proposui in animo meo quaerere et investigare sapienter de omnibus, quae fiunt sub sole. Hanc occupationem pessimam dedit Deus filiis hominum, ut occuparentur in ea.

AT greco ^1,14εἶδον σὺν πάντα τὰ ποιήματα τὰ πεποιημένα ὑπὸ τὸν ἥλιον καὶ ἰδοὺ τὰ πάντα ματαιότης καὶ προαίρεσις πνεύματος

Nova Vulgata ^Eccle^1,14Vidi cuncta, quae fiunt sub sole; et ecce universa vanitas et afflictio spiritus.

AT greco ^1,15διεστραμμένον οὐ δυνήσεται τοῦ ἐπικοσμηθῆναι καὶ ὑστέρημα οὐ δυνήσεται τοῦ ἀριθμηθῆναι

Nova Vulgata
^Eccle^1,15Quod est curvum, rectum fieri non potest; 
et, quod deficiens est, numerari non potest.

AT greco ^1,16ἐλάλησα ἐγὼ ἐν καρδίᾳ μου τῷ λέγειν ἐγὼ ἰδοὺ ἐμεγαλύνθην καὶ προσέθηκα σοφίαν ἐπὶ πᾶσιν οἳ ἐγένοντο ἔμπροσθέν μου ἐν Ιερουσαλημ καὶ καρδία μου εἶδεν πολλά σοφίαν καὶ γνῶσιν

Nova Vulgata
^Eccle^1,16Locutus sum ego in corde meo dicens: «Ecce ego magnificavi et apposui sapientiam super omnes, qui fuerunt ante me in Ierusalem; et mens mea contemplata est multam sapientiam et scientiam».

AT greco ^1,17καὶ ἔδωκα καρδίαν μου τοῦ γνῶναι σοφίαν καὶ γνῶσιν παραβολὰς καὶ ἐπιστήμην ἔγνων ὅτι καί γε τοῦτ’ ἔστιν προαίρεσις πνεύματος

Nova Vulgata ^Eccle^1,17Dedique cor meum, ut scirem sapientiam et scientiam, insipientiam et stultitiam. Et agnovi quod in his quoque esset afflictio spiritus, eo quod

AT greco ^1,18ὅτι ἐν πλήθει σοφίας πλῆθος γνώσεως καὶ ὁ προστιθεὶς γνῶσιν προσθήσει ἄλγημα

Nova Vulgata
^Eccle^1,18in multa sapientia multus sit maeror; 
et, qui addit scientiam, addit et laborem.

Capitolo 2