Ad Corinthios Epistula I Sancti Pauli Apostoli
13 1Si linguis hominum loquar et angelorum, caritatem autem non habeam, factus sum velut aes sonans aut cymbalum tinniens.Et si habuero prophetiam et noverim mysteria omnia et omnem scientiam, et si habuero omnem fidem, ita ut montes transferam, caritatem autem non habuero, nihil sum.
Et si distribuero in cibos omnes facultates meas et si tradidero corpus meum, ut glorier, caritatem autem non habuero, nihil mihi prodest.
Caritas patiens est, benigna est caritas, non aemulatur, non agit superbe, non inflatur, 5non est ambitiosa, non quaerit, quae sua sunt, non irritatur, non cogitat malum, 6non gaudet super iniquitatem, congaudet autem veritati; 7omnia suffert, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet.
8Caritas numquam excidit. Sive prophetiae, evacuabuntur; sive linguae, cessabunt; sive scientia, destruetur. 9Ex parte enim cognoscimus et ex parte prophetamus; 10cum autem venerit, quod perfectum est, evacuabitur, quod ex parte est. 11Cum essem parvulus, loquebar ut parvulus, sapiebam ut parvulus, cogitabam ut parvulus; quando factus sum vir, evacuavi, quae erant parvuli. Videmus enim nunc per speculum in aenigmate, tunc autem facie ad faciem; nunc cognosco ex parte, tunc autem cognoscam, sicut et cognitus sum.
Nunc autem manet fides, spes, caritas, tria haec; maior autem ex his est caritas
Note al testo