Nova Vulgata12Et signum magnum apparuit in caelo: mulier amicta sole, et luna sub pedibus eius, et super caput eius corona stellarum duodecim;
1Et signum magnum paruit in caelo | et in capite eius
Nova Vulgata12,2et in utero habens, et clamat parturiens et cruciatur, ut pariat.
Nova VulgataEt visum est aliud signum in caelo: et ecce draco rufus magnus, habens capita septem et cornua decem, et super capita sua septem diademata;
3et ecce draco magnus rufus | et in capitibus suis septem diademata
Nova Vulgataet cauda eius trahit tertiam partem stellarum caeli et misit eas in terram. Et draco stetit ante mulierem, quae erat paritura, ut, cum peperisset, filium eius devoraret.
4et cauda eius trahebat
Nova VulgataEt peperit filium, masculum, qui recturus est omnes gentes in virga ferrea; et raptus est filius eius ad Deum et ad thronum eius.
5qui recturus erit
Nova VulgataEt mulier fugit in desertum, ubi habet locum paratum a Deo, ut ibi pascant illam diebus mille ducentis sexaginta.
6et mulier fugit in solitudinem
Nova Vulgata Et factum est proelium in caelo, Michael et angeli eius, ut proeliarentur cum dracone. Et draco pugnavit et angeli eius,
7Michahel et angeli eius proeliabantur cum dracone et draco pugnabat
Nova Vulgataet non valuit, neque locus inventus est eorum amplius in caelo.
8et non valuerunt
Nova VulgataEt proiectus est draco ille magnus, serpens antiquus, qui vocatur Diabolus et Satanas, qui seducit universum orbem; proiectus est in terram, et angeli eius cum illo proiecti sunt.
9cum illo missi sunt
Nova Vulgata12,10Et audivi vocem magnam in caelo dicentem: “ Nunc facta est salus et virtus et regnum Dei nostri et potestas Christi eius, quia proiectus est accusator fratrum nostrorum, qui accusabat illos ante conspectum Dei nostri die ac nocte.
Nova Vulgata 12,11Et ipsi vicerunt illum propter sanguinem Agni et propter verbum testimonii sui; et non dilexerunt animam suam usque ad mortem.
Nova Vulgata 12,12Propterea laetamini, caeli et qui habitatis in eis. Vae terrae et mari, quia descendit Diabolus ad vos habens iram magnam, sciens quod modicum tempus habet! ”.
Nova Vulgata 12,13Et postquam vidit draco quod proiectus est in terram, persecutus est mulierem, quae peperit masculum.
Nova Vulgata12,14Et datae sunt mulieri duae alae aquilae magnae, ut volaret in desertum in locum suum, ubi alitur per tempus et tempora et dimidium temporis a facie serpentis.
Nova Vulgata12,15Et misit serpens ex ore suo post mulierem aquam tamquam flumen, ut eam faceret trahi a flumine.
Nova Vulgata12,16Et adiuvit terra mulierem, et aperuit terra os suum et absorbuit flumen, quod misit draco de ore suo.
Nova Vulgata 12,17Et iratus est draco in mulierem et abiit facere proelium cum reliquis de semine eius, qui custodiunt mandata Dei et habent testimonium Iesu.
