Nova Vulgata - Novum Testamentum - Epistula Iacobi - 1

Epistula Iacobi

1 1Iacobus, Dei et Domini Iesu Christi servus, duodecim tribubus, quae sunt in dispersione, salutem.
²Omne gaudium existimate, fratres mei, cum in tentationibus variis incideritis, ³scientes quod probatio fidei vestrae patientiam operatur; ⁴patientia autem opus perfectum habeat, ut sitis perfecti et integri, in nullo deficientes.
5Si quis autem vestrum indiget sapientia, postulet a Deo, qui dat omnibus affluenter et non improperat, et dabitur ei. ⁶Postulet autem in fide nihil haesitans; qui enim haesitat, similis est fluctui maris, qui a vento movetur et circumfertur. ⁷Non ergo aestimet homo ille quod accipiat aliquid a Domino, ⁸vir duplex animo, inconstans in omnibus viis suis.
⁹Glorietur autem frater humilis in exaltatione sua, ¹⁰dives autem in humilitate sua, quoniam sicut flos feni transibit. ¹¹Exortus est enim sol cum ardore et arefecit fenum, et flos eius decidit, et decor vultus eius deperiit; ita et dives in itineribus suis marcescet. ¹²Beatus vir, qui suffert tentationem, quia, cum probatus fuerit, accipiet coronam vitae, quam repromisit Deus diligentibus se.
13Nemo, cum tentatur, dicat: “ A Deo tentor ”; Deus enim non tentatur malis, ipse autem neminem tentat. ¹⁴Unusquisque vero tentatur a concupiscentia sua abstractus et illectus; ¹⁵dein concupiscentia, cum conceperit, parit peccatum, peccatum vero, cum consummatum fuerit, generat mortem.
16Nolite errare, fratres mei dilectissimi. ¹⁷Omne datum optimum et omne donum perfectum de sursum est, descendens a Patre luminum, apud quem non est transmutatio nec vicissitudinis obumbratio. 18Voluntarie genuit nos verbo veritatis, ut simus primitiae quaedam creaturae eius.
¹⁹Scitis, fratres mei dilecti. Sit autem omnis homo velox ad audiendum, tardus autem ad loquendum et tardus ad iram; ²⁰ira enim viri iustitiam Dei non operatur. ²¹Propter quod abicientes omnem immunditiam et abundantiam malitiae, in mansuetudine suscipite insitum verbum, quod potest salvare animas vestras. ²²Estote autem factores verbi et non auditores tantum fallentes vosmetipsos.  ²³Quia si quis auditor est verbi et non factor, hic comparabitur viro consideranti vultum nativitatis suae in speculo; ²⁴consideravit enim se et abiit, et statim oblitus est qualis fuerit. ²⁵Qui autem perspexerit in lege perfecta libertatis et permanserit, non auditor obliviosus factus sed factor operis, hic beatus in facto suo erit.
26Si quis putat se religiosum esse non freno circumducens linguam suam sed seducens cor suum, huius vana est religio. ²⁷Religio munda et immaculata apud Deum et Patrem haec est: visitare pupillos et viduas in tribulatione eorum, immaculatum se custodire ab hoc saeculo.