Nova Vulgata - Novum Testamentum - Evangelium Secundum Marcum - 1

Evangelium Secundum Marcum

1 ¹Initium evangelii Iesu Christi Filii Dei.
²Sicut scriptum est in Isaia propheta:
“ Ecce mitto angelum meum ante faciem tuam,
qui praeparabit viam tuam;
³vox clamantis in deserto:
“Parate viam Domini, rectas facite semitas eius” ”,
4fuit Ioannes Baptista in deserto praedicans baptismum paenitentiae in remissionem peccatorum. ⁵Et egrediebatur ad illum omnis Iudaeae regio et Hierosolymitae universi et baptizabantur ab illo in Iordane flumine confitentes peccata sua. ⁶Et erat Ioannes vestitus pilis cameli, et zona pellicea circa lumbos eius, et locustas et mel silvestre edebat.
⁷Et praedicabat dicens: “ Venit fortior me post me, cuius non sum dignus procumbens solvere corrigiam calceamentorum eius. 8Ego baptizavi vos aqua; ille vero baptizabit vos in Spiritu Sancto ”.
⁹Et factum est in diebus illis, venit Iesus a Nazareth Galilaeae et baptizatus est in Iordane ab Ioanne. 10Et statim ascendens de aqua vidit apertos caelos et Spiritum tamquam columbam descendentem in ipsum; ¹¹et vox facta est de caelis: “ Tu es Filius meus dilectus; in te complacui”.
¹²Et statim Spiritus expellit eum in desertum. 13Et erat in deserto quadraginta diebus et tentabatur a Satana; eratque cum bestiis, et angeli ministrabant illi.
14Postquam autem traditus est Ioannes, venit Iesus in Galilaeam praedicans evangelium Dei 15et dicens: “ Impletum est tempus, et appropinquavit regnum Dei; paenitemini et credite evangelio ”.
16Et praeteriens secus mare Galilaeae vidit Simonem et Andream fratrem Simonis mittentes in mare; erant enim piscatores. ¹⁷Et dixit eis Iesus: “ Venite post me, et faciam vos fieri piscatores hominum ”. ¹⁸Et protinus, relictis retibus, secuti sunt eum. 19Et progressus pusillum vidit Iacobum Zebedaei et Ioannem fratrem eius, et ipsos in navi componentes retia, 20et statim vocavit illos. Et, relicto patre suo Zebedaeo in navi cum mercennariis, abierunt post eum.
21Et ingrediuntur Capharnaum. Et statim sabbatis ingressus synagogam docebat. ²²Et stupebant super doctrina eius: erat enim docens eos quasi potestatem habens et non sicut scribae.
23Et statim erat in synagoga eorum homo in spiritu immundo; et exclamavit ²⁴dicens: “ Quid nobis et tibi, Iesu Nazarene? Venisti perdere nos? Scio qui sis: Sanctus Dei ”. ²⁵Et comminatus est ei Iesus dicens: “ Obmutesce et exi de homine! ”. ²⁶Et discerpens eum spiritus immundus et exclamans voce magna exivit ab eo. 27Et mirati sunt omnes, ita ut conquirerent inter se dicentes: “ Quidnam est hoc? Doctrina nova cum potestate; et spiritibus immundis imperat, et oboediunt ei ”. 28Et processit rumor eius statim ubique in omnem regionem Galilaeae.
²⁹Et protinus egredientes de synagoga venerunt in domum Simonis et Andreae cum Iacobo et Ioanne. 30Socrus autem Simonis decumbebat febricitans; et statim dicunt ei de illa. 31Et accedens elevavit eam apprehensa manu; et dimisit eam febris, et ministrabat eis.
³²Vespere autem facto, cum occidisset sol, afferebant ad eum omnes male habentes et daemonia habentes; ³³et erat omnis civitas congregata ad ianuam. 34Et curavit multos, qui vexabantur variis languoribus, et daemonia multa eiecit et non sinebat loqui daemonia, quoniam sciebant eum.
35Et diluculo valde mane surgens egressus est et abiit in desertum locum ibique orabat. ³⁶Et persecutus est eum Simon et qui cum illo erant; 37et cum invenissent eum, dixerunt ei: “ Omnes quaerunt te! ”. 38Et ait illis: “ Eamus alibi in proximos vicos, ut et ibi praedicem: ad hoc enim veni ”. 39Et venit praedicans in synagogis eorum per omnem Galilaeam et daemonia eiciens.
40Et venit ad eum leprosus deprecans eum et genu flectens et dicens ei: “ Si vis, potes me mundare ”. 41Et misertus extendens manum suam tetigit eum et ait illi: “ Volo, mundare! ”; 42et statim discessit ab eo lepra, et mundatus est. 43Et infremuit in eum statimque eiecit illum 44et dicit ei: “Vide, nemini quidquam dixeris; sed vade, ostende te sacerdoti et offer pro emundatione tua, quae praecepit Moyses, in testimonium illis ”. 45At ille egressus coepit praedicare multum et diffamare sermonem, ita ut iam non posset manifesto in civitatem introire, sed foris in desertis locis erat; et conveniebant ad eum undique.