Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Deuteronomii - 2
Deuteronomii
Nova Vulgata Torna al libro
Interconfessionale
Nova Vulgata
2
2,1Profectique inde venimus in solitudinem per viam maris Rubri, sicut mihi dixerat Dominus; et circuivimus montem Seir longo tempore.
Nova Vulgata
2,4Et populo praecipe dicens: Transibitis per terminos fratrum vestrorum filiorum Esau, qui habitant in Seir, et timebunt vos.
Interconfessionale
DtAlla gente da’ queste istruzioni: State per entrare nella regione di Seir, dove abitano i discendenti di Esaù, vostri fratelli: essi avranno paura di voi; fate bene attenzione
Rimandi
2,4
tentativo di passare attraverso Edom (Seir) Nm 20,14-21. — i nemici hanno paura Es 15,15.
Nova Vulgata
2,5Cavete ergo diligenter, ne moveamini contra eos; neque enim dabo vobis de terra eorum, quantum potest unius pedis calcare vestigium, quia in possessionem Esau dedi montem Seir.
Nova Vulgata
2,7Dominus Deus tuus benedixit tibi in omni opere manuum tuarum; novit iter tuum, quomodo transieris solitudinem hanc magnam per quadraginta annos habitans tecum Dominus Deus tuus, et nihil tibi defuit”.
Interconfessionale
DtRicordatevi che io, il Signore, vostro Dio, ho portato a buon fine ogni vostra fatica; vi ho seguiti nel vostro cammino attraverso questo deserto sconfinato: durante questi quarant’anni sono sempre stato con voi, e non vi è mancato mai nulla”.
Nova Vulgata
Cumque transissemus fratres nostros filios Esau, qui habitabant in Seir, per viam Arabae de Ailath et de Asiongaber, vertimus nos et venimus per iter, quod ducit in desertum Moab.
Cumque transissemus fratres nostros filios Esau, qui habitabant in Seir, per viam Arabae de Ailath et de Asiongaber, vertimus nos et venimus per iter, quod ducit in desertum Moab.
Interconfessionale
DtAllora attraversammo il territorio di Seir, dove abitano i discendenti di Esaù, nostri fratelli, seguendo la via dell’Araba, che viene da ∆Elat e da ∆Esion-Ghèber».
«Quando ci incamminammo verso il deserto di Moab,
Gli Israeliti attraversano il territorio dei Moabiti
«Quando ci incamminammo verso il deserto di Moab,
Nova Vulgata
2,9Dixitque Dominus ad me: “Non pugnes contra Moabitas nec ineas adversus eos proelium; non enim dabo tibi quidquam de terra eorum, quia filiis Lot tradidi Ar in possessionem.
Interconfessionale
Dtil Signore mi disse: “Non provocate i Moabiti, discendenti di Lot, e non entrate in guerra con loro. Non vi darò niente del loro territorio, perché ho già dato a loro la città di Ar”.
Rimandi
2,9
passaggio attraverso Moab 23,4-7; Nm 21,10-20.
Note al Testo
2,9
Ar: era probabilmente la capitale del territorio dei Moabiti.
Nova Vulgata
2,10— Emim primi fuerunt habitatores eius, populus magnus et multus et tam excelsus ut Enacim;
Interconfessionale
Dt2,10(Prima quella regione era abitata dagli Emìm, un popolo forte, numeroso e alto di statura come gli Anakiti.
Nova Vulgata
2,11ipsi quoque Raphaim reputabantur sicut Enacim; denique Moabitae appellant eos Emim.
Interconfessionale
DtAnch’essi erano giganti come gli Anakiti. I Moabiti li chiamavano Emìm.
Rimandi
Note al Testo
2,11
giganti: per designare i giganti il testo ebraico usa qui e al v. 20 la parola Refaìm, che in alcuni casi può indicare il nome proprio di un popolo (vedi Genesi 15,20; Giosuè 12,4; 13,12; 17,15).
Nova Vulgata
2,12In Seir autem prius habitaverunt Horim; quibus expulsis atque deletis, habitaverunt filii Esau pro eis, sicut fecit Israel in terra possessionis suae, quam dedit eis Dominus —.
Interconfessionale
DtQuando il Signore ce lo comandò, attraversammo il torrente Zered.
Nova Vulgata
2,14Tempus autem, quo ambulavimus de Cadesbarne usque ad transitum torrentis Zared, triginta octo annorum fuit, donec consumeretur omnis generatio hominum bellatorum de castris, sicut iuraverat eis Dominus,
2,14Tempus autem, quo ambulavimus de Cadesbarne usque ad transitum torrentis Zared, triginta octo annorum fuit, donec consumeretur omnis generatio hominum bellatorum de castris, sicut iuraverat eis Dominus,
Interconfessionale
Dt2,15Egli fu contro di loro, ed essi scomparvero tutti dal nostro accampamento».
Nova Vulgata
2,19et accedens in vicina filiorum Ammon, cave, ne pugnes contra eos nec movearis ad proelium; non enim dabo tibi de terra filiorum Ammon, quia filiis Lot dedi eam in possessionem.
Interconfessionale
Dte vi avvicinate agli Ammoniti, discendenti di Lot. Non provocateli e non entrate in guerra con loro. Non vi darò niente del territorio degli Ammoniti, poiché l’ho dato loro in proprietà”.
Note al Testo
2,19
Ammoniti: il loro antenato era Ammon, figlio di Lot e fratello di Moab (vedi Genesi 19,30-38).
Nova Vulgata
2,20— Terra Raphaim reputata est et ipsa olim habitaverunt Raphaim in ea, quos Ammonitae vocant Zomzommim,
Interconfessionale
Dt2,20(Anche questa era considerata terra di giganti; essi vi abitavano prima degli Ammoniti, e questi li chiamavano Zamzummìm:
Nova Vulgata
2,21populus magnus et multus et procerae longitudinis sicut Enacim, quos delevit Dominus a facie eorum et fecit illos habitare pro eis,
Interconfessionale
Dt2,21erano un popolo forte, numeroso e alto di statura come gli Anakiti. Il Signore li aveva dati in mano agli Ammoniti, che li avevano scacciati e avevano occupato la loro terra.
Nova Vulgata
2,22sicut fecerat filiis Esau, qui habitant in Seir, delens Horim et terram eorum illis tradens, quam possident usque in praesens.
Interconfessionale
Dt2,22Il Signore aveva fatto la stessa cosa in favore dei discendenti di Esaù, che ora abitano nella regione del monte Seir: egli diede in loro mano gli Urriti, ed essi li scacciarono, occuparono la loro terra e vi abitano ancor oggi.
Nova Vulgata
2,23Hevaeos quoque, qui habitabant in villis usque Gazam, Caphtorim, qui egressi de Caphtor deleverunt eos et habitaverunt pro illis —.
Interconfessionale
DtI Caftoriti, invece, che venivano dall’isola di Caftor, sconfissero gli Avviti, che abitavano in villaggi nella regione di ∆Gaza, e occuparono il loro territorio)».
Note al Testo
2,23
I Caftoriti, da cui discenderebbero i Filistei secondo quanto si afferma in Genesi 10,14, provengono forse dall’isola di Creta. — Gaza: città abitata dai Filistei, in riva al Mar Mediterraneo, all’estremità sud-ovest della Palestina.
Nova Vulgata
2,24Surgite! Proficiscimini et transite torrentem Arnon: ecce tradidi in manu tua Sehon regem Hesebon Amorraeum; et terram eius incipe possidere et committe adversus eum proelium.
Interconfessionale
Dt«Poi il Signore ci disse ancora: “Togliete l’accampamento e attraversate la valle dell’Arnon. Ora lascio in vostro potere Sicon, il re amorreo di Chesbon, e il suo territorio; entrate in guerra con lui e cominciate a conquistare la sua terra.
Nova Vulgata
2,25Hodie incipiam mittere terrorem atque formidinem tuam in populos, qui habitant sub omni caelo, ut, audito nomine tuo, paveant et contremiscant coram te”.
Interconfessionale
Dt2,25D’ora in poi diffonderò paura e terrore fra tutti i popoli della terra che vi incontreranno. Solo all’udire il vostro nome si metteranno a tremare per lo spavento”.
Nova Vulgata
2,26Misi ergo nuntios de solitudine Cademoth ad Sehon regem Hesebon verbis pacificis dicens:
2,26Misi ergo nuntios de solitudine Cademoth ad Sehon regem Hesebon verbis pacificis dicens:
Interconfessionale
DtQuando fummo nel deserto di Kedemòt, mandai a Sicon, re di Chesbon, alcuni messaggeri con questa proposta di pace:
Nova Vulgata
2,27Transibo per terram tuam, publica gradiar via, non declinabo neque ad dexteram neque ad sinistram;
Interconfessionale
Dt2,27“Lasciaci passare nel tuo territorio; faremo il percorso più breve senza perdere tempo.
Nova Vulgata
2,28alimenta pretio vende mihi, ut vescar, aquam pecunia tribue mihi, et sic bibam; tantum est ut mihi concedas transitum,
Nova Vulgata
2,29sicut fecerunt mihi filii Esau, qui habitant in Seir, et Moabitae, qui morantur in Ar, donec veniam ad Iordanem et transeam in terram, quam Dominus Deus noster daturus est nobis.
Interconfessionale
Dt2,29come ci han lasciato passare i discendenti di Esaù, che abitano in Seir, e i Moabiti, che abitano in Ar. Poi attraverseremo il Giordano per entrare nella terra che il Signore, nostro Dio, sta per darci”.
Nova Vulgata
2,30Noluitque Sehon rex Hesebon dare nobis transitum, quia induraverat Dominus Deus tuus spiritum eius et obfirmaverat cor illius, ut traderetur in manus tuas, sicut est in praesenti die.
2,30Noluitque Sehon rex Hesebon dare nobis transitum, quia induraverat Dominus Deus tuus spiritum eius et obfirmaverat cor illius, ut traderetur in manus tuas, sicut est in praesenti die.
Nova Vulgata
2,31Dixitque Dominus ad me: “Ecce coepi tradere tibi Sehon et terram eius. Incipe possidere eam!”.
Interconfessionale
Dt2,31Il Signore mi disse: “Da questo momento metto in vostro potere Sicon e la sua terra. Iniziatene la conquista e occupatela”.
Nova Vulgata
2,33et tradidit eum Dominus Deus noster nobis; percussimusque eum cum filiis suis et omni populo suo.
Interconfessionale
Dt2,33Il Signore, nostro Dio, lo abbandonò in nostro potere, e uccidemmo lui, i suoi figli e tutta la sua gente.
Nova Vulgata
2,34Cunctasque urbes eius in tempore illo cepimus et percussimus anathemate singulas civitates cum viris ac mulieribus et parvulis; neminem reliquimus in eis superstitem,
Interconfessionale
DtIn quel tempo abbiamo occupato tutte le sue città e destinato allo sterminio i loro abitanti: uomini, donne, bambini. Non lasciammo superstiti.
Note al Testo
2,34
destinato allo sterminio: anticamente, presso i popoli semiti, una parte della preda di guerra era riservata al capo. Il popolo d’Israele nella guerra di conquista della terra promessa aveva come capo il Signore stesso (vedi 20,4). La parte riservata a lui doveva essere distrutta. Questa norma poteva riguardare le persone (come in questo caso) o i beni materiali (vedi Giosuè 6,17-19). Su questa prescrizione vedi Dt 7,1-6 e 20,16-18.
Nova Vulgata
2,36Ab Aroer, quae est super ripam torrentis Arnon, et oppido, quod in valle situm est, usque Galaad non fuit civitas, quae nostras effugeret manus: omnia tradidit Dominus Deus noster nobis,
Interconfessionale
Dt2,36Il Signore, nostro Dio, ci fece conquistare tutte le città da Aroèr, che è sull’orlo della valle dell’Arnon, fino alle città che sono in fondo alla valle, fino a Gàlaad: nessuna di esse poté resistere davanti a noi.
Nova Vulgata
2,37absque terra filiorum Ammon, ad quam non accessisti, cunctis, quae adiacent torrenti Iaboc, et urbibus montanis universisque locis, a quibus nos prohibuit Dominus Deus noster.
Interconfessionale
Dt2,37Non ci avvicinammo al territorio degli Ammoniti, alla riva del torrente Iabbok e alle città delle montagne: tutti luoghi che il Signore, nostro Dio, ci aveva proibito di attaccare».