Nova Vulgata5 5,1Ne temere quid loquaris, neque cor tuum sit velox ad proferen dum sermonem coram Deo; Deus enim in caelo, et tu super terram: idcirco sint pauci sermones tui.
Nova Vulgata 5,2Multas curas sequuntur somnia, et in multis sermonibus invenietur stultitia.
Nova Vulgata 5,3Si quid vovisti Deo, ne moreris reddere: displicet enim ei stulta promissio; sed, quodcumque voveris, redde.
Nova Vulgata5,4Multoque melius est non vovere, quam post votum promissa non reddere.
Nova Vulgata5,5Ne dederis os tuum, ut peccare faciat carnem tuam, neque dicas coram angelo: «Error fuit»; ne forte iratus Deus contra sermones tuos dissipet opera manuum tuarum.
Nova Vulgata5,6Ubi multa sunt somnia, plurimae sunt vanitates et sermones innumeri; tu vero Deum time.
Nova Vulgata5,7Si videris calumnias egenorum et subreptionem iudicii et iustitiae in provincia, non mireris super hoc negotio, quia excelso excelsior vigilat, et super hos quoque eminentiores sunt alii;
Nova Vulgata5,8et terrae lucrum in omnibus est rex, cuius agri culti sunt.
Nova Vulgata5,9Qui diligit pecuniam, pecunia non implebitur; et, qui amat divitias, fructum non capiet ex eis; et hoc ergo vanitas.
Nova Vulgata5,10Ubi multae sunt opes, multi et qui comedunt eas; et quid prodest possessori, nisi quod cernit divitias oculis suis?
Nova Vulgata 5,11Dulcis est somnus operanti, sive parum sive multum comedat; saturitas autem divitis non sinit eum dormire.
Nova Vulgata 5,12Est et infirmitas pessima, quam vidi sub sole: divitiae conservatae in malum domini sui.
Nova Vulgata5,13Perierunt enim in negotio pessimo; si generavit filium, in summa egestate erit.
Nova Vulgata5,14Sicut egressus est de utero matris suae, nudus iterum abibit, sicut venit, et nihil auferet secum de labore suo, quod tollat in manu sua.
Nova Vulgata5,15Miserabilis prorsus infirmitas: quomodo venit, sic revertetur. Quid ergo prodest ei quod laboravit in ventum?
Nova Vulgata5,16Cunctis enim diebus vitae suae comedit in tenebris et in curis multis et in aerumna atque tristitia.
Nova Vulgata5,17Ecce quod ego vidi bonum, quod pulchrum, ut comedat quis et bibat et fruatur laetitia ex labore suo, quo laboravit ipse sub sole, numero dierum vitae suae, quos dedit ei Deus; haec enim est pars illius.
Nova Vulgata5,18Et quidem omni homini, cui dedit Deus divitias atque substantiam, potestatemque ei tribuit, ut comedat ex eis et tollat partem suam et laetetur de labore suo: hoc est donum Dei.
Nova Vulgata5,19Non enim satis recordabitur dierum vitae suae, eo quod Deus occupet deliciis cor eius.
