Nova Vulgata1919,1Et tu, assume planctum super principes Israel
Nova Vulgata19,2et dices: Qualis erat mater tua leaena inter leones! Cubavit in medio leunculorum, enutrivit catulos suos.
Nova Vulgata 19,3Et educavit unum de leunculis suis; leo factus est et didicit capere praedam, homines devoravit.
Nova Vulgata Et convocaverunt contra eum gentes, in fovea earum captus est; et adduxerunt eum in circulis in terram Aegypti.
4Et convocaverunt contra eum – Lege waješamme‛û (cfr. 1Sam 15,4; 23,8) ‛ālāw (cfr. v. 8); TM «et audierunt ad eum»
Nova Vulgata Quae cum vidisset quoniam exspectaverat, et perierat spes eius, tulit alium de leunculis suis, leonem constituit eum.
5Alium – Lege cum Gr ’aḥēr; TM «unum»
Nova Vulgata 19,6Qui incedebat inter leones, factus est leo et didicit praedam capere, homines devoravit;
Nova Vulgata et fregit arces eorum et civitates eorum vastavit. Et obstupuit terra et plenitudo eius a voce rugitus illius.
7Et fregit – Lege cum Targ et Aq wajjārōa‛; TM «et cognovit» Arces eorum – Lege cum Targ et Theod ’armenôtêhem; TM «viduas suas»
Nova Vulgata 19,8Et convenerunt adversum eum gentes undique de provinciis et expanderunt super eum rete suum, in fovea earum captus est.
Nova Vulgata Et miserunt eum in caveam in circulis et adduxerunt eum ad regem Babylonis; qui misit eum in carcerem, ne audiretur vox eius ultra super montes Israel.
9Qui misit eum – Lege cum Gr et Syr jebi’ēhû; TM «miserunt eum»
Nova Vulgata19,10Mater tua vineae assimilabatur super aquam plantata. Fructus eius et frondes eius creverunt ex aquis multis;
Nova Vulgata 19,11et factae sunt ei virgae solidae in sceptra dominantium, et exaltata est statura eius usque in nubes, et apparuit in altitudine sua, in multitudine palmitum suorum.
Nova Vulgata Et evulsa est in ira in terramque proiecta, et ventus urens siccavit fructum eius; abrepta et arefacta est virga roboris eius, ignis comedit eam.
12Abrepta et arefacta est – Lege hitpārēq et cum Gr wejābēš; TM «abrepta et arefactae sunt»
Nova Vulgata 19,13Et nunc transplantata est in desertum, in terra invia et sitienti.
Nova Vulgata 19,14Et egressus est ignis de virga ramorum eius, qui fructum eius comedit; et non fuit in ea virga fortis, sceptrum regni». Planctus est, et erit in planctum.
