Dimensioni del testo

Carattere

Tema

Evidenzia versetti con note

Stai leggendo

NOVAVULGATA

Nova Vulgata

Capitoli
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
BibbiaEDU-logo

Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Iudith - 13

Iudith

Nova Vulgata Torna al libro

CEI 1974

Nova Vulgata 13 Et, ut vesper factus est, festinaverunt servi eius abire, et Bagoas conclusit tabernaculum a foris et dimisit adstantes a facie domini sui. Et abierunt omnes in cubilia sua; erant enim omnes fatigati, quoniam plurimus factus erat potus.
1 Vesper: cum m - festinaverunt: cum x g p
CEI 1974 Gdt13,1 Quando si fece buio, i suoi servi si affrettarono a ritirarsi. Bagoa chiuse dal di fuori la tenda e allontanò le guardie dalla vista del suo signore e ognuno andò al proprio giaciglio; in realtà erano tutti fiaccati, perché il bere era stato eccessivo.
Nova Vulgata 13,2Derelicta est autem sola Iudith in tabernaculo, et Holofernes prociderat in lectum suum; circumfusum enim erat ei vinum.
CEI 1974 Gdt13,2 Rimase solo Giuditta nella tenda e Oloferne buttato sul divano, ubriaco fradicio.
Nova Vulgata 13,3Et dixit Iudith ancillae suae, ut staret extra cubiculum et observaret exitum eius sicut cotidie; exire enim se dixit ad orationem suam, et Bagoae locuta est secundum verba haec.

CEI 1974 Gdt13,3 Allora Giuditta ordinò all`ancella di stare fuori della sua tenda e di aspettare che uscisse, come aveva fatto ogni giorno; aveva detto infatti che sarebbe uscita per la sua preghiera e anche con Bagoa aveva parlato in questo senso.
Nova Vulgata
13,4Discesseruntque omnes a facie, et nemo relictus est in cubiculo eius, a minimo usque ad magnum. Et stans Iudith ad caput eius dixit: «Domine, Domine, Deus omnium virtutum, respice in hac hora ad opera manuum mearum, ut exaltetur Ierusalem.
CEI 1974 Gdt13,4 Si erano allontanati tutti dalla loro presenza e nessuno, piccolo o grande, era rimasto nella parte più interna della tenda; Giuditta, fermatasi presso il divano di lui, disse in cuor suo: "Signore, Dio d`ogni potenza, guarda propizio in quest`ora all`opera delle mie mani per l`esaltazione di Gerusalemme.
Nova Vulgata 13,5Quia nunc est tempus, ut suscipias hereditatem tuam et facias cogitationem meam in quassationem inimicorum, qui insurrexerunt super nos».
CEI 1974 Gdt13,5 E` venuto il momento di pensare alla tua eredità e di far riuscire il mio piano per la rovina dei nemici che sono insorti contro di noi".
Nova Vulgata 13,6Et accedens ad columnam lectus, quae erat ad caput Holofernis, deposuit pugionem illius ab illa.
CEI 1974 Gdt13,6 Avvicinatasi alla colonna del letto che era dalla parte del capo di Oloferne, ne staccò la scimitarra di lui;
Nova Vulgata Et accedens ad lectum comprehendit comam capitis eius et dixit: «Deus Israel, confirma me, Domine, Deus Israel, in hoc die».
7 Hoc: cum x
CEI 1974 Gdt13,7 poi, accostatasi al letto, afferrò la testa di lui per la chioma e disse: "Dammi forza, Signore Dio d`Israele, in questo momento".
Nova Vulgata 13,8Et percussit in cervicem eius bis in virtute sua et abstulit caput eius ab eo.
CEI 1974 Gdt13,8 E con tutta la forza di cui era capace lo colpì due volte al collo e gli staccò la testa.
Nova Vulgata 13,9Et volutavit corpus eius a toro et abstulit conopeum eius a columnis; et post pusillum exiit et tradidit abrae suae caput Holofernis,
CEI 1974 Gdt13,9 Indi ne fece rotolare il corpo giù dal giaciglio e strappò via le cortine dai sostegni. Poco dopo uscì e consegnò la testa di Oloferne alla sua ancella,
Nova Vulgata et misit illud in peram escarum suarum. Et exierunt ambae simul secundum consuetudinem suam quasi ad orationem. Transeuntesque castra gyraverunt totam vallem illam et subascenderunt montem Betuliae et venerunt ad portas eius.
10 Montem: cum x e t r
CEI 1974 Gdt13,10 la quale la mise nella bisaccia dei viveri e uscirono tutt`e due, secondo il loro uso, per la preghiera; attraversarono il campo, fecero un giro nella valle, poi salirono sul monte verso Betulia e giunsero alle porte della città.
Giuditta mostra la testa di Oloferne
Nova Vulgata
13,11Et dixit Iudith a longe eis, qui custodiebant in portis: «Aperite, aperite portam! Nobiscum est Deus, Deus noster, ut faciat adhuc virtutem in Israel et potentiam adversus inimicos nostros, sicut et hodie fecit».
CEI 1974 Gdt13,11 Giuditta gridò di lontano al corpo di guardia delle porte: "Aprite, aprite subito la porta: è con noi Dio, il nostro Dio, per esercitare ancora la sua forza in Israele e la sua potenza contro i nemici, come ha dimostrato oggi".
Nova Vulgata Et factum est, ut audierunt viri civitatis vocem eius, festinaverunt descendere ad portam civitatis suae et convocaverunt seniores civitatis.
12 Ut audierunt: cum x - seniores: cum x
CEI 1974 Gdt13,12 Non appena gli uomini della sua città sentirono la sua voce, corsero giù in fretta alla porta della città e chiamarono gli anziani.
Nova Vulgata 13,13Et concurrerunt omnes a minimo usque ad magnum, quoniam mirum erat eis illam reversam esse. Et aperuerunt portam et receperunt eas et accendentes ignem ad lumen congyraverunt eam.
CEI 1974 Gdt13,13 Corsero tutti, piccoli e grandi, perché non s`aspettavano il suo arrivo; aprirono dunque la porta, le accolsero dentro e, acceso il fuoco per far chiaro, si fecero loro attorno.
Nova Vulgata Quae dixit ad eos voce magna: «Laudate Dominum nostrum, laudate, quia non abstulit misericordiam suam a domo Israel, sed conteruit inimicos nostros per manum meam in hac nocte».
14 Conteruit: cum m - per manum meam: cum t e r; cfr. x
CEI 1974 Gdt13,14 Giuditta disse loro a gran voce: "Lodate Dio, lodatelo; lodate Dio, perché non ha distolto la sua misericordia dalla casa d`Israele, ma ha colpito i nostri nemici in questa notte per mano mia".
Nova Vulgata 13,15Et proferens caput de pera sua ostendit et dixit eis: «Ecce caput Holofernis principis militiae virtutis Assyriorum, et ecce conopeum, in quo recumbebat in ebrietate sua. Et percussit eum Dominus in manu feminae.
CEI 1974 Gdt13,15 Estrasse allora la testa dalla bisaccia e la mise in mostra dicendo loro: "Ecco la testa di Oloferne, comandante supremo dell`esercito assiro; ecco le cortine sotto le quali giaceva ubriaco; Dio l`ha colpito per mano di donna.
Nova Vulgata Et vivit Dominus, qui custodivit me in via mea, qua profecta sum, quoniam seduxit eum facies mea in perditionem eius, et non fecit peccatum mecum in coinquinationem et confusionem».
16 Seduxit: cum r t e
CEI 1974 Gdt13,16 Viva dunque il Signore, che mi ha protetto nella mia impresa, perché costui si è lasciato ingannare dal mio volto a sua rovina, ma non ha potuto compiere alcun male con me a mia contaminazione e vergogna".
Lodi a Dio e a Giuditta
Nova Vulgata
Et obstupuit omnis populus valde et inclinantes se adoraverunt Deum et dixerunt unanimes: «Benedictus es, Deus noster, qui ad nihilum redegisti inimicos populi tui in hodierna die».
17 Obstupuit: cum p x - unanimes: cum x - populi tui: cum x
CEI 1974 Gdt13,17 Tutto il popolo era oltremodo fuori di sé e tutti si chinarono ad adorare Dio, esclamando in coro: "Benedetto sei tu, nostro Dio, che hai annientato in questo giorno i nemici del tuo popolo".
Nova Vulgata 13,18Et dixit ad eam Ozias: «Benedicta tu es, filia, a Deo excelso prae omnibus mulieribus, quae sunt super terram. Et benedictus Dominus Deus noster, qui creavit caelum et terram, qui direxit te in vulnus capitis principis inimicorum nostrorum.
CEI 1974 Gdt Ozia a sua volta le disse: "Benedetta sei tu, figlia, davanti al Dio altissimo più di tutte le donne che vivono sulla terra e benedetto il Signore Dio che ha creato il cielo e la terra e ti ha guidato a troncare la testa del capo dei nostri nemici.
13,18 La formula della benedizione richiama Gn 14, 19. Gdc 5, 24. Lc 1, 28. La liturgia adatta le lodi fatte a Giuditta alla Vergine Maria, di cui l'eroina giudea è figura in quanto soccorritrice del suo popolo.
Nova Vulgata 13,19Quoniam non discedet laus tua a corde hominum memorantium virtutis Dei usque in sempiternum.
CEI 1974 Gdt13,19 Davvero il coraggio che hai avuto non cadrà dal cuore degli uomini, che ricorderanno sempre la potenza di Dio.
Nova Vulgata 13,20Et faciat tibi ea Deus in exaltationem aeternam, ut visitet te in bonis, pro eo quod non pepercisti animae tuae propter humilitatem generis nostri, sed prosilisti in ruinam nostram in directum ambulans in conspectu Dei nostri». Et dixit omnis populus: «Fiat, fiat!».
CEI 1974 Gdt13,20 Dio faccia riuscire questa impresa a tua perenne esaltazione, ricolmandoti di beni, in riconoscimento della prontezza con cui hai esposto la vita di fronte all`umiliazione della nostra stirpe, e hai sollevato il nostro abbattimento, comportandoti rettamente davanti al nostro Dio". E tutto il popolo esclamò: "Amen! Amen!".