Dimensioni del testo

Carattere

Tema

Evidenzia versetti con note

Stai leggendo

NOVAVULGATA

Nova Vulgata

Capitoli
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
BibbiaEDU-logo

Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Iob - 14

Iob

Nova Vulgata Torna al libro

AT greco

Nova Vulgata 14
14,1Homo natus de muliere,

brevi vivens tempore, commotione satiatur.
AT greco Gb14,1βροτὸς γὰρ γεννητὸς γυναικὸς ὀλιγόβιος καὶ πλήρης ὀργῆς
Nova Vulgata
14,2Qui quasi flos egreditur et arescit
et fugit velut umbra et non permanet.
AT greco Gb14,2ἢ ὥσπερ ἄνθος ἀνθῆσαν ἐξέπεσεν ἀπέδρα δὲ ὥσπερ σκιὰ καὶ οὐ μὴ στῇ
Nova Vulgata
14,3Et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos

et adducere eum tecum in iudicium?
AT greco Gb14,3οὐχὶ καὶ τούτου λόγον ἐποιήσω καὶ τοῦτον ἐποίησας εἰσελθεῖν ἐν κρίματι ἐνώπιόν σου
Nova Vulgata
14,4Quis potest facere mundum de immundo?

Ne unus quidem!
AT greco Gb14,4τίς γὰρ καθαρὸς ἔσται ἀπὸ ῥύπου ἀλλ’ οὐθείς
Nova Vulgata
14,5Si statuti dies hominis sunt,

et numerus mensium eius apud te est,

et constituti sunt termini eius, quos non praeteribit,
AT greco Gb14,5ἐὰν καὶ μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς γῆς ἀριθμητοὶ δὲ μῆνες αὐτοῦ παρὰ σοί εἰς χρόνον ἔθου καὶ οὐ μὴ ὑπερβῇ
Nova Vulgata
14,6averte oculos tuos ab eo, ut quiescat,
donec solvat, sicut mercennarius, dies suos.
AT greco Gb14,6ἀπόστα ἀπ’ αὐτοῦ ἵνα ἡσυχάσῃ καὶ εὐδοκήσῃ τὸν βίον ὥσπερ ὁ μισθωτός
Nova Vulgata
14,7Nam lignum habet spem;

si praecisum fuerit, rursum virescet,

et rami eius non deficient.
AT greco Gb14,7ἔστιν γὰρ δένδρῳ ἐλπίς ἐὰν γὰρ ἐκκοπῇ ἔτι ἐπανθήσει καὶ ὁ ῥάδαμνος αὐτοῦ οὐ μὴ ἐκλίπῃ
Nova Vulgata
14,8Si senuerit in terra radix eius,

et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
AT greco Gb14,8ἐὰν γὰρ γηράσῃ ἐν γῇ ἡ ῥίζα αὐτοῦ ἐν δὲ πέτρᾳ τελευτήσῃ τὸ στέλεχος αὐτοῦ
Nova Vulgata
14,9ad odorem aquae germinabit

et faciet comam quasi novellae.
AT greco Gb14,9ἀπὸ ὀσμῆς ὕδατος ἀνθήσει ποιήσει δὲ θερισμὸν ὥσπερ νεόφυτον
Nova Vulgata
14,10Homo vero cum mortuus fuerit et debilitatur,

exspirat homo et, ubi, quaeso, est?
AT greco Gb14,10ἀνὴρ δὲ τελευτήσας ᾤχετο πεσὼν δὲ βροτὸς οὐκέτι ἔστιν
Nova Vulgata
14,11Recedent aquae de mari,
et fluvius vacuefactus arescet;
AT greco Gb14,11χρόνῳ γὰρ σπανίζεται θάλασσα ποταμὸς δὲ ἐρημωθεὶς ἐξηράνθη
Nova Vulgata
14,12sic homo, cum dormierit, non resurget:

donec atteratur caelum, non evigilabit,

nec consurget de somno suo.
AT greco Gb14,12ἄνθρωπος δὲ κοιμηθεὶς οὐ μὴ ἀναστῇ ἕως ἂν ὁ οὐρανὸς οὐ μὴ συρραφῇ καὶ οὐκ ἐξυπνισθήσονται ἐξ ὕπνου αὐτῶν
Nova Vulgata
14,13Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno seponas me

et abscondas me, donec pertranseat furor tuus,

et constituas mihi tempus, in quo recorderis mei?
AT greco Gb14,13εἰ γὰρ ὄφελον ἐν ᾅδῃ με ἐφύλαξας ἔκρυψας δέ με ἕως ἂν παύσηταί σου ἡ ὀργὴ καὶ τάξῃ μοι χρόνον ἐν ᾧ μνείαν μου ποιήσῃ
Nova Vulgata
14,14Putasne mortuus homo rursum vivat?

Cunctis diebus, quibus nunc milito,

exspectarem, donec veniat immutatio mea.
AT greco Gb14,14ἐὰν γὰρ ἀποθάνῃ ἄνθρωπος ζήσεται συντελέσας ἡμέρας τοῦ βίου αὐτοῦ ὑπομενῶ ἕως ἂν πάλιν γένωμαι
Nova Vulgata
14,15Vocares me, et ego responderem tibi;

opus manuum tuarum requireres.
AT greco Gb14,15εἶτα καλέσεις ἐγὼ δέ σοι ὑπακούσομαι τὰ δὲ ἔργα τῶν χειρῶν σου μὴ ἀποποιοῦ
Nova Vulgata
14,16Tu quidem nunc gressus meos dinumerares,

sed parceres peccatis meis.
AT greco Gb14,16ἠρίθμησας δέ μου τὰ ἐπιτηδεύματα καὶ οὐ μὴ παρέλθῃ σε οὐδὲν τῶν ἁμαρτιῶν μου
Nova Vulgata
14,17Signares quasi in sacculo delicta mea,

sed dealbares iniquitatem meam.
AT greco Gb14,17ἐσφράγισας δέ μου τὰς ἀνομίας ἐν βαλλαντίῳ ἐπεσημήνω δέ εἴ τι ἄκων παρέβην
Nova Vulgata
14,18Mons cadens decidit,

et saxum transfertur de loco suo;
AT greco Gb14,18καὶ πλὴν ὄρος πῖπτον διαπεσεῖται καὶ πέτρα παλαιωθήσεται ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆς
Nova Vulgata
14,19lapides excavant aquae,

et alluvione terra inundatur:

et spem hominis perdes.
AT greco Gb14,19λίθους ἐλέαναν ὕδατα καὶ κατέκλυσεν ὕδατα ὕπτια τοῦ χώματος τῆς γῆς καὶ ὑπομονὴν ἀνθρώπου ἀπώλεσας
Nova Vulgata
14,20Praevales adversus eum, et in perpetuum transiet;

immutas faciem eius et emittis eum.
AT greco Gb14,20ὦσας αὐτὸν εἰς τέλος καὶ ᾤχετο ἐπέστησας αὐτῷ τὸ πρόσωπον καὶ ἐξαπέστειλας
Nova Vulgata
14,21Sive nobiles fuerint filii eius, non novit;

sive ignobiles, non intellegit.
AT greco Gb14,21πολλῶν δὲ γενομένων τῶν υἱῶν αὐτοῦ οὐκ οἶδεν ἐὰν δὲ ὀλίγοι γένωνται οὐκ ἐπίσταται
Nova Vulgata
14,22Attamen caro eius, dum vivet, dolet,

et anima illius super semetipso luget».
AT greco Gb14,22ἀλλ’ ἢ αἱ σάρκες αὐτοῦ ἤλγησαν ἡ δὲ ψυχὴ αὐτοῦ ἐπένθησεν