Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Iosue - 14
Iosue
Nova Vulgata Torna al libro
Interconfessionale
Nova Vulgata
14
14,1Hoc est, quod hereditaverunt filii Israel in terra Chanaan, quod dederunt eis Eleazar sacerdos et Iosue filius Nun et principes familiarum tribuum Israel,
Interconfessionale
GsLa divisione della terra di Canaan a ovest del Giordano tra gli Israeliti avvenne così. Il sacerdote Eleàzaro, Giosuè figlio di Nun e i capifamiglia delle tribù d’Israele l’assegnarono al popolo.
Nova Vulgata
14,2sorte omnia dividentes, sicut praeceperat Dominus in manu Moysi, novem tribubus et dimidiae tribui.
Interconfessionale
GsGli Israeliti divisero il territorio secondo gli ordini dati dal Signore a Mosè.
Nova Vulgata
14,6Accesserunt itaque filii Iudae ad Iosue in Galgala, locutusque est ad eum Chaleb filius Iephonne Cenezaeus: «Nosti quid locutus sit Dominus ad Moysen hominem Dei de me et te in Cadesbarne.
14,6Accesserunt itaque filii Iudae ad Iosue in Galgala, locutusque est ad eum Chaleb filius Iephonne Cenezaeus: «Nosti quid locutus sit Dominus ad Moysen hominem Dei de me et te in Cadesbarne.
Interconfessionale
GsUn giorno alcuni uomini della tribù di Giuda andarono da Giosuè a Gàlgala. Uno di loro, di nome Caleb, figlio di Iefunnè, il Kenizzita, gli disse: «Tu sai quel che il Signore promise a Mosè, l’uomo di Dio, a Kades-Barnea, riguardo a noi due.
Nova Vulgata
14,7Quadraginta annorum eram, quando me misit Moyses famulus Domini de Cadesbarne, ut considerarem terram; nuntiavique ei quod mihi verum videbatur.
Interconfessionale
Gs14,7Io avevo quarant’anni quando il servo del Signore, Mosè, da Kades-Barnea mi mandò a esplorare il paese. Io gli feci un rapporto esatto e onesto,
Nova Vulgata
14,8Fratres autem mei, qui ascenderant mecum, dissolverunt cor populi, et nihilominus ego adimplevi, ut sequerer Dominum Deum meum.
Nova Vulgata
14,9Iuravitque Moyses in die illo dicens: “Terra, quam calcavit pes tuus, erit possessio tua et filiorum tuorum in aeternum, quia adimplevisti, ut sequereris Dominum Deum meum”.
Interconfessionale
Gs14,9Per questo preciso motivo, Mosè mi promise quel giorno che io e i miei discendenti avremmo ricevuto in possesso la regione da me esplorata.
Nova Vulgata
14,10Concessit ergo Dominus vitam mihi, sicut pollicitus est, usque in praesentem diem. Quadraginta et quinque anni sunt ex quo locutus est Dominus verbum istud ad Moysen, quando ambulabat Israel per solitudinem; hodie octoginta quinque annorum sum,
Interconfessionale
Gs14,10Ora, Giosuè, sono ormai passati quarantacinque anni da quando il Signore fece quella promessa a Mosè. Allora il popolo d’Israele era in viaggio nel deserto. E il Signore, come aveva promesso, mi ha conservato in vita fino a ora. Io ho ormai ottantacinque anni,
Nova Vulgata
14,11sic valens ut eo valebam tempore, quando ad explorandum missus sum; illius in me temporis fortitudo usque hodie perseverat tam ad bellandum quam ad gradiendum.
Interconfessionale
Gs14,11ma ho ancora la stessa forza di quando Mosè mi mandò in esplorazione. Non mi manca affatto il vigore necessario per prendere parte attivamente alla guerra.
Nova Vulgata
14,12Da ergo mihi montem istum, quem pollicitus est Dominus die illo, te quoque audiente quod Enacim ibi sunt et urbes magnae atque munitae; si forte sit Dominus mecum, et potuero delere eos, sicut promisit mihi».
Interconfessionale
GsAssegnami quindi la zona di montagna che il Signore mi promise quel giorno. Quel giorno hai sentito anche tu che là, in grandi città fortificate, vivono gli Anakiti. Ma certamente il Signore mi aiuterà, come mi aveva promesso, e io riuscirò a scacciarli».
Interconfessionale
Gs14,13Allora Giosuè benedisse Caleb, il figlio di Iefunnè, e gli assegnò la città di Ebron.
Nova Vulgata
14,14atque ex eo fuit Hebron Chaleb filio Iephonne Cenezaeo usque in praesentem diem, quia adimplevit, ut sequeretur Dominum, Deum Israel.
Interconfessionale
Gs14,14Ebron appartiene ancora ai discendenti di Caleb, figlio di Iefunnè il Kenizzita, perché egli era stato in tutto fedele al Signore, Dio d’Israele.
Nova Vulgata
14,15Nomen Hebron antea vocabatur Cariatharbe (id est civitas Arbe), hominis maximi inter Enacim. Et terra cessavit a proeliis.
Interconfessionale
GsPrima Ebron si chiamava Kiriat-Arbà (Arba era stato il più grande degli Anakiti). Così il popolo poté vivere in pace nella propria terra.