Nova Vulgata2525,1Domine, Deus meus es tu; exaltabo te, confitebor nomini tuo, quoniam fecisti mirabilia, cogitationes antiquas, fideles, veraces.
Nova Vulgata Quia posuisti civitatem in tumulum, urbem munitam in ruinam: arx superborum non amplius est civitas, in sempiternum non reaedificabitur.
2superborum – Lege cum Gr zēdîm; TM «alienorum»
Nova Vulgata 25,3Super hoc glorificabit te populus fortis, civitas gentium robustarum timebit te;
Nova Vulgata quia factus es fortitudo pauperi, fortitudo egeno in tribulatione sua, protectio a turbine, umbraculum ab aestu: spiritus enim robustorum quasi imber hiemalis.
4Hiemalis – Lege qōr (cfr. Gn 8,22); TM «parietis».
Nova Vulgata Sicut aestus in arida tumultum superborum humiliabis; sicut aestus in umbra nubis canticum fortium reprimes.
5Superborum – Lege cum Gr et Targ zēdîm; TM «alienorum»
Nova Vulgata 25,6Et faciet Dominus exercituum omnibus populis in monte hoc convivium pinguium, convivium vini meri, pinguium medullatorum, vini deliquati.
Nova Vulgata 25,7Et praecipitabit in monte isto faciem vinculi colligati super omnes populos et telam, quam orditus est super omnes nationes.
Nova Vulgata 25,8Praecipitabit mortem in sempiternum et absterget Dominus Deus lacrimam ab omni facie et opprobrium populi sui auferet de universa terra, quia Dominus locutus est.
Nova Vulgata 25,9Et dicetur in die illa: «Ecce Deus noster iste, exspectavimus eum, ut salvaret nos; iste Dominus, sustinuimus eum: exsultabimus et laetabimur in salutari eius.
Nova Vulgata 25,10Quia requiescet manus Domini in monte isto». Et triturabitur Moab in loco suo, sicuti teruntur paleae in sterquilinio;
Nova Vulgata 25,11et extendet manus suas in medio eius, sicut extendit natans ad natandum; et humiliabitur superbia eius cum allisione manuum eius.
Nova Vulgata 25,12Et firmum munimentum murorum tuorum evertit, deiecit, prostravit in terram usque ad pulverem.
