Dimensioni del testo

Carattere

Tema

Evidenzia versetti con note

Stai leggendo

NOVAVULGATA

Nova Vulgata

BibbiaEDU-logo

Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Isaiae - 47

Isaiae

Nova Vulgata Torna al libro

AT ebraico

Nova Vulgata 47 47,1Descende, sede in pulvere,

virgo filia Babylon;

sede in terra sine solio,

filia Chaldaeorum,

quia ultra non vocaberis
mollis et tenera.
AT ebraico Is47,1 רְדִ֣י ׀ וּשְׁבִ֣י עַל־עָפָ֗ר בְּתוּלַת֙ בַּת־בָּבֶ֔ל שְׁבִי־לָאָ֥רֶץ אֵין־כִּסֵּ֖א בַּת־כַּשְׂדִּ֑ים כִּ֣י לֹ֤א תוֹסִ֙יפִי֙ יִקְרְאוּ־לָ֔ךְ רַכָּ֖ה וַעֲנֻגָּֽה׃
Nova Vulgata
47,2Tolle molam et mole farinam;

depone velum tuum,

subleva stolam, revela crura,

transi flumina.

AT ebraico Is47,2 קְחִ֥י רֵחַ֖יִם וְטַ֣חֲנִי קָ֑מַח גַּלִּ֨י צַמָּתֵ֧ךְ חֶשְׂפִּי־שֹׁ֛בֶל גַּלִּי־שׁ֖וֹק עִבְרִ֥י נְהָרֽוֹת׃
Nova Vulgata
47,3Revelabitur ignominia tua,

et videbitur opprobrium tuum.

«Ultionem capiam,

nemini parcam»,

AT ebraico Is47,3 תִּגָּל֙ עֶרְוָתֵ֔ךְ גַּ֥ם תֵּרָאֶ֖ה חֶרְפָּתֵ֑ךְ נָקָ֣ם אֶקָּ֔ח וְלֹ֥א אֶפְגַּ֖ע אָדָֽם׃ ס          
Nova Vulgata
dicit Redemptor noster, Dominus exercituum nomen illius,

Sanctus Israel.

4 Dicit – Insere cum Gr ’āmar
AT ebraico Is47,4 גֹּאֲלֵ֕נוּ יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת שְׁמ֑וֹ קְד֖וֹשׁ יִשְׂרָאֵֽל׃
Nova Vulgata
47,5Sede tacens et intra in tenebras,

filia Chaldaeorum,

quia non vocaberis ultra

Domina regnorum.

AT ebraico Is47,5 שְׁבִ֥י דוּמָ֛ם וּבֹ֥אִי בַחֹ֖שֶׁךְ בַּת־כַּשְׂדִּ֑ים כִּ֣י לֹ֤א תוֹסִ֙יפִי֙ יִקְרְאוּ־לָ֔ךְ גְּבֶ֖רֶת מַמְלָכֽוֹת׃
Nova Vulgata
47,6Iratus sum super populum meum,

contaminavi hereditatem meam

et dedi eos in manu tua;

non posuisti eis misericordias,

super senem aggravasti iugum tuum valde

AT ebraico Is47,6 קָצַ֣פְתִּי עַל־עַמִּ֗י חִלַּ֙לְתִּי֙ נַחֲלָתִ֔י וָאֶתְּנֵ֖ם בְּיָדֵ֑ךְ לֹא־שַׂ֤מְתְּ לָהֶם֙ רַחֲמִ֔ים עַל־זָקֵ֕ן הִכְבַּ֥דְתְּ עֻלֵּ֖ךְ מְאֹֽד׃
Nova Vulgata
et dixisti: «In sempiternum ero domina».

Non posuisti haec super cor tuum

neque recordata es novissimi tui.

7 Novissimi tui – Lege cum nonnullis mss Hebraicis, Gr et Vg ’aḥărîtēk; TM «novissimi sui»
AT ebraico Is47,7 וַתֹּ֣אמְרִ֔י לְעוֹלָ֖ם אֶהְיֶ֣ה גְבָ֑רֶת עַ֣ד לֹא־שַׂ֥מְתְּ אֵ֙לֶּה֙ עַל־לִבֵּ֔ךְ לֹ֥א זָכַ֖רְתְּ אַחֲרִיתָֽהּ׃ ס          
Nova Vulgata
47,8Et nunc audi haec, delicata,

quae habitas confidenter
et dicis in corde tuo:

«Ego, et praeter me non est altera,
non sedebo vidua et orbitatem ignorabo».

AT ebraico Is47,8 וְעַתָּ֞ה שִׁמְעִי־זֹ֤את עֲדִינָה֙ הַיּוֹשֶׁ֣בֶת לָבֶ֔טַח הָאֹֽמְרָה֙ בִּלְבָ֔בָהּ אֲנִ֖י וְאַפְסִ֣י ע֑וֹד לֹ֤א אֵשֵׁב֙ אַלְמָנָ֔ה וְלֹ֥א אֵדַ֖ע שְׁכֽוֹל׃
Nova Vulgata
Venient tibi duo haec

subito in die una,
orbitas et viduitas;

repente venerunt super te

propter multitudinem maleficiorum tuorum,

propter abundantiam incantationum tuarum.

9 Repente – Lege cum nonnullis mss Graecis et Syr pit’ōm; TM «sicut plenitudo eorum»
AT ebraico Is47,9 וְתָבֹאנָה֩ לָּ֨ךְ שְׁתֵּי־אֵ֥לֶּה רֶ֛גַע בְּי֥וֹם אֶחָ֖ד שְׁכ֣וֹל וְאַלְמֹ֑ן כְּתֻמָּם֙ בָּ֣אוּ עָלַ֔יִךְ בְּרֹ֣ב כְּשָׁפַ֔יִךְ בְּעָצְמַ֥ת חֲבָרַ֖יִךְ מְאֹֽד׃
Nova Vulgata
47,10Et fiduciam habuisti in malitia tua

et dixisti: «Non est qui videat me».

Sapientia tua et scientia tua,

haec decepit te.

Et dixisti in corde tuo:

«Ego, et praeter me non est altera».

AT ebraico Is47,10 וַתִּבְטְחִ֣י בְרָעָתֵ֗ךְ אָמַרְתְּ֙ אֵ֣ין רֹאָ֔נִי חָכְמָתֵ֥ךְ וְדַעְתֵּ֖ךְ הִ֣יא שׁוֹבְבָ֑תֶךְ וַתֹּאמְרִ֣י בְלִבֵּ֔ךְ אֲנִ֖י וְאַפְסִ֥י עֽוֹד׃
Nova Vulgata
47,11Veniet super te malum,

et nescies avertere;

et irruet super te calamitas,

quam non poteris expiare;

veniet super te repente

miseria, quam nescies.

AT ebraico Is47,11 וּבָ֧א עָלַ֣יִךְ רָעָ֗ה לֹ֤א תֵדְעִי֙ שַׁחְרָ֔הּ וְתִפֹּ֤ל עָלַ֙יִךְ֙ הֹוָ֔ה לֹ֥א תוּכְלִ֖י כַּפְּרָ֑הּ וְתָבֹ֨א עָלַ֧יִךְ פִּתְאֹ֛ם שׁוֹאָ֖ה לֹ֥א תֵדָֽעִי׃
Nova Vulgata
47,12Sta cum incantationibus tuis

et cum multitudine maleficiorum tuorum,

in quibus laborasti ab adulescentia tua:

forte poteris iuvari, forte terrebis.

AT ebraico Is47,12 עִמְדִי־נָ֤א בַחֲבָרַ֙יִךְ֙ וּבְרֹ֣ב כְּשָׁפַ֔יִךְ בַּאֲשֶׁ֥ר יָגַ֖עַתְּ מִנְּעוּרָ֑יִךְ אוּלַ֛י תּוּכְלִ֥י הוֹעִ֖יל אוּלַ֥י תַּעֲרֽוֹצִי׃
Nova Vulgata
47,13Defecisti in multitudine consiliorum tuorum;

stent et salvent te, qui metiuntur caelum,

qui contemplantur sidera

et annuntiant singulis noviluniis

ventura tibi.

AT ebraico Is47,13 נִלְאֵ֖ית בְּרֹ֣ב עֲצָתָ֑יִךְ יַעַמְדוּ־נָ֨א וְיוֹשִׁיעֻ֜ךְ הברו הֹבְרֵ֣י שָׁמַ֗יִם הַֽחֹזִים֙ בַּכּ֣וֹכָבִ֔ים מֽוֹדִיעִם֙ לֶחֳדָשִׁ֔ים מֵאֲשֶׁ֥ר יָבֹ֖אוּ עָלָֽיִךְ׃
Nova Vulgata
47,14Ecce facti sunt quasi stipula,

ignis combussit eos.

Non liberabunt seipsos

de manu flammae;

non sunt prunae, quibus calefiant,

nec focus, ut sedeant ad eum.

AT ebraico Is47,14 הִנֵּ֨ה הָי֤וּ כְקַשׁ֙ אֵ֣שׁ שְׂרָפָ֔תַם לֹֽא־יַצִּ֥ילוּ אֶת־נַפְשָׁ֖ם מִיַּ֣ד לֶֽהָבָ֑ה אֵין־גַּחֶ֣לֶת לַחְמָ֔ם א֖וּר לָשֶׁ֥בֶת נֶגְדּֽוֹ׃
Nova Vulgata
47,15Sic fiunt tibi incantatores tui,

in quibuscumque laborasti ab adulescentia tua;

unusquisque in via sua errat,

non est qui salvet te.

AT ebraico Is47,15 כֵּ֥ן הָיוּ־לָ֖ךְ אֲשֶׁ֣ר יָגָ֑עַתְּ סֹחֲרַ֣יִךְ מִנְּעוּרַ֗יִךְ אִ֤ישׁ לְעֶבְרוֹ֙ תָּע֔וּ אֵ֖ין מוֹשִׁיעֵֽךְ׃ ס