Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Proverbiorum - 1

Proverbiorum

1
¹Parabolae Salomonis filii David regis Israel
²ad sciendam sapientiam et disciplinam,

ad intellegenda verba prudentiae;
³ad suscipiendam eruditionem doctrinae,

iustitiam et iudicium et aequitatem,
⁴ut detur parvulis astutia,

adulescenti scientia et recogitatio.
⁵Audiat sapiens et addet doctrinam,

et intellegens dispositiones possidebit:
⁶animadvertet parabolam et allegoriam,

verba sapientium et aenigmata eorum.
⁷Timor Domini principium scientiae.

Sapientiam atque doctrinam stulti despiciunt.
⁸Audi, fili mi, disciplinam patris tui

et ne reicias legem matris tuae,
⁹quia diadema gratiae sunt capiti tuo,

et torques collo tuo.
¹⁰Fili mi, si te lactaverint peccatores,

ne acquiescas eis.
¹¹Si dixerint: «Veni nobiscum, insidiemur sanguini,

abscondamus tendiculas contra insontem frustra;
¹²deglutiamus eos sicut infernus viventes

et integros quasi descendentes in lacum:
¹³omnem pretiosam substantiam reperiemus,

implebimus domos nostras spoliis;
¹⁴sortem mitte nobiscum,

marsupium unum sit omnium nostrum»;
¹⁵fili mi, ne ambules cum eis,

prohibe pedem tuum a semitis eorum.
¹⁶Pedes enim illorum ad malum currunt

et festinant, ut effundant sanguinem.
¹⁷Frustra autem iacitur rete ante oculos pinnatorum.
¹⁸Ipsique contra sanguinem suum insidiantur

et moliuntur fraudes contra animas suas.
¹⁹Sic semitae omnis ad rapinam intenti:

animam ipsius possidentis rapiunt.
²⁰Sapientia foris praedicat,

in plateis dat vocem suam,
²¹in capite viarum frequentium clamitat,

in foribus portarum urbis profert verba sua:
²²«Usquequo, parvuli, diligitis infantiam,

et derisores sibi derisionem cupient,

et imprudentes odibunt scientiam?
²³Convertimini ad correptionem meam;

en proferam vobis spiritum meum

et ostendam vobis verba mea.
²⁴Quia vocavi, et renuistis,

extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret;
²⁵despexistis omne consilium meum

et increpationes meas neglexistis.
²⁶Ego quoque in interitu vestro ridebo

et subsannabo, cum terror vobis advenerit,
²⁷cum irruerit ut procella terror,

et interitus quasi tempestas ingruerit,

quando venerit super vos tribulatio et angustia».
²⁸Tunc invocabunt me, et non exaudiam,

instanter quaerent me et non invenient me,
²⁹eo quod exosam habuerint disciplinam

et timorem Domini non elegerint
³⁰nec acquieverint consilio meo

et despexerint universam correptionem meam.
³¹Comedent igitur fructus viae suae

suisque consiliis saturabuntur.
³²Aversio parvulorum interficiet eos,

et securitas stultorum perdet illos.
³³Qui autem me audierit, absque terrore requiescet

et tranquillus erit timore malorum sublato.