Nova Vulgata1212,1Incorruptibilis enim spiritus tuus est in omnibus.
Nova Vulgata 12,2Ideoque eos, qui exerrant, paulatim corripis et, de quibus peccant, admones et corrigis, ut, relicta malitia, credant in te, Domine.
Nova Vulgata 12,3Illos enim antiquos inhabitatores terrae sanctae tuae, quos exhorruisti,
Nova Vulgata 12,4quoniam odibilia faciebant, opera medicaminum et sacrificia impia;
Nova Vulgata 12,5et filiorum necatores sine misericordia et comestores viscerum — humanarum carnium epulationem et sanguinis — participes mysteriorum e medio comissationis
Nova Vulgata 12,6et auctores caedis parentes ipsos animarum inauxiliatarum perdere voluisti per manus parentum nostrorum,
Nova Vulgata 12,7ut dignam perciperet peregrinationem puerorum Dei, quae tibi omnium carissima est terra.
Nova Vulgata 12,8Sed et his tamquam hominibus pepercisti et misisti antecessores exercitus tui vespas, ut illos paulatim exterminarent.
Nova Vulgata 12,9Non quia impotens eras in acie subicere impios iustis aut bestiis saevis aut verbo duro simul exterminare;
Nova Vulgata 12,10sed, paulatim iudicans, dabas locum paenitentiae, non ignorans quoniam nequam erat generatio eorum, et naturalis malitia ipsorum, et quoniam non poterat mutari cogitatio illorum in perpetuum:
Nova Vulgata 12,11semen enim erat maledictum ab initio. Nec timens aliquem, veniam dabas peccatis illorum;
Nova Vulgata 12,12quis enim dicet tibi: «Quid fecisti?». Aut quis stabit contra iudicium tuum? Aut quis tibi imputabit, si perierint nationes, quas tu fecisti? Aut quis in contentionem tecum veniet, vindex iniquorum hominum?
Nova Vulgata 12,13Non enim est alius Deus quam tu, cui cura est de omnibus, ut ostendas quoniam non iniuste iudicasti.
Nova Vulgata 12,14Neque rex neque tyrannus in conspectu tuo resistere poterit tibi de his, quos perdidisti.
Nova Vulgata 12,15Cum autem sis iustus, iuste omnia disponis; ipsum quoque, qui non debet puniri, condemnare exterum aestimas a tua virtute.
Nova Vulgata 12,16Fortitudo enim tua iustitiae initium est, et ob hoc, quod omnium Dominus es, omnibus te parcere facit.
Nova Vulgata 12,17Fortitudinem enim ostendis, cum non crederis esse in potentia consummatus, et horum, qui te nesciunt, audaciam traducis.
Nova Vulgata 12,18Tu autem, dominator virtutis, cum clementia iudicas et cum magna indulgentia disponis nos: subest enim tibi, cum volueris, posse.
Nova Vulgata 12,19Docuisti autem populum tuum per talia opera, quoniam oportet iustum esse humanum, et bonae spei fecisti filios tuos, quoniam das super peccatis paenitentiam.
Nova Vulgata 12,20Si enim inimicos servorum tuorum et debitos morti cum tanta castigasti attentione et remissione dans tempus et locum, per quae possent mutari a malitia,
Nova Vulgata 12,21cum quanta diligentia iudicasti filios tuos, quorum parentibus iuramenta et conventiones dedisti bonarum promissionum!
Nova Vulgata 12,22Cum ergo das nobis disciplinam, inimicos nostros multipliciter flagellas, ut bonitatem tuam cogitemus iudicantes et, cum de nobis iudicatur, speremus misericordiam.
Nova Vulgata 12,23Unde et illis, qui in insipientia vitae iniuste vixerunt, per abominationes suas dedisti tormenta.
Nova Vulgata 12,24Etenim in erroris viis diutius erraverunt, deos aestimantes, quae etiam inter animalia e turpibus sunt vilia, infantium insensatorum more decepti:
Nova Vulgata 12,25propter hoc, tamquam pueris insensatis, iudicium in derisum dedisti.
Nova Vulgata 12,26Qui autem ludibriis increpationis non sunt correcti, dignum Dei iudicium experientur;
Nova Vulgata 12,27in quibus enim ipsi patientes indignabantur, per haec, quos putabant deos, in ipsis, cum exterminarentur, videntes, illum, quem olim negabant se nosse, verum Deum agnoverunt; propter quod et finis condemnationis venit super illos.
