Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Sapientiae - 5
Sapientiae
Nova Vulgata Torna al libro
Interconfessionale
Nova Vulgata
5
5,1Tunc stabit iustus in magna constantia
adversus eos, qui angustiaverunt illum
et qui spreverunt labores eius.
adversus eos, qui angustiaverunt illum
et qui spreverunt labores eius.
Interconfessionale
Sap5,1Allora l’uomo onesto, in tutta sicurezza,
si alzerà contro quelli che l’hanno schiacciato
e hanno disprezzato il suo impegno.
si alzerà contro quelli che l’hanno schiacciato
e hanno disprezzato il suo impegno.
Nova Vulgata
5,2Videntes turbabuntur timore horribili
et mirabuntur in subitatione insperatae salutis
5,2Videntes turbabuntur timore horribili
et mirabuntur in subitatione insperatae salutis
Interconfessionale
Sap5,2A vederlo, saranno tutti sconvolti e in preda alla paura,
sorpresi perché Dio l’ha salvato
quando meno se l’aspettavano.
sorpresi perché Dio l’ha salvato
quando meno se l’aspettavano.
Interconfessionale
Sap5,3Con sospiri affannosi e in mezzo a gemiti
e, presi da rimorso, si diranno l’un l’altro:
e, presi da rimorso, si diranno l’un l’altro:
Nova Vulgata
5,4«Hic erat, quem habuimus aliquando in derisum
et in similitudinem improperii.
Nos insensati vitam eius aestimabamus insaniam
et finem illius sine honore.
5,4«Hic erat, quem habuimus aliquando in derisum
et in similitudinem improperii.
Nos insensati vitam eius aestimabamus insaniam
et finem illius sine honore.
Interconfessionale
Sap5,4«È lui quello che abbiamo deriso?
Siamo stati degli stupidi a disprezzarlo,
per noi la sua vita era una follia
e la sua morte un disonore.
Siamo stati degli stupidi a disprezzarlo,
per noi la sua vita era una follia
e la sua morte un disonore.
Interconfessionale
SapCome mai ora si trova in mezzo ai figli di Dio
e la sua sorte è quella degli amici di Dio?
e la sua sorte è quella degli amici di Dio?
Rimandi
5,5
La sorte degli amici di Dio Is 4,3; Dn 7,18.21.22.
Note al Testo
5,5
amici di Dio: altri: santi. — Le espressioni figli di Dio e amici di Dio per alcuni indicano gli angeli, per altri si riferiscono ai giusti (vedi 2,18).
Nova Vulgata
5,6Ergo erravimus a via veritatis,
et iustitiae lumen non luxit nobis,
et sol non est ortus nobis;
5,6Ergo erravimus a via veritatis,
et iustitiae lumen non luxit nobis,
et sol non est ortus nobis;
Interconfessionale
SapNoi, purtroppo, abbiamo preso la strada sbagliata,
la giustizia non ha illuminato le nostre decisioni.
È come se il sole non si fosse mai alzato per noi.
la giustizia non ha illuminato le nostre decisioni.
È come se il sole non si fosse mai alzato per noi.
Nova Vulgata
5,7implicati sumus tribulis iniquitatis et perditionis
et ambulavimus per deserta inaccessa,
viam autem Domini ignoravimus.
5,7implicati sumus tribulis iniquitatis et perditionis
et ambulavimus per deserta inaccessa,
viam autem Domini ignoravimus.
Interconfessionale
Sap5,7Abbiamo battuto fino al disgusto strade sbagliate e rovinose:
abbiamo vagato nel deserto
senza riconoscere la pista tracciata dal Signore.
abbiamo vagato nel deserto
senza riconoscere la pista tracciata dal Signore.
Interconfessionale
Sap5,8A cosa ci è servita la nostra arroganza?
Che cosa abbiamo messo insieme
con le ricchezze delle quali ci siamo tanto vantati?
Che cosa abbiamo messo insieme
con le ricchezze delle quali ci siamo tanto vantati?
Nova Vulgata
5,10et tamquam navis, quae pertransit fluctuantem aquam,
cuius, cum praeterierit, non est vestigium invenire,
neque semitam carinae illius in fluctibus;
5,10et tamquam navis, quae pertransit fluctuantem aquam,
cuius, cum praeterierit, non est vestigium invenire,
neque semitam carinae illius in fluctibus;
Interconfessionale
Sap5,10La nostra vita è come una nave che taglia l’onda impetuosa,
ma poi il solco della sua rotta si perde
e la scia del suo scafo scompare fra le onde.
ma poi il solco della sua rotta si perde
e la scia del suo scafo scompare fra le onde.
Nova Vulgata
5,11aut tamquam avis, quae transvolat in aere,
nullum invenitur argumentum itineris,
sed alarum sonitu ventus levis verberatus
et scissus per vim stridoris
commotis alis permeatur,
et post hoc nullum signum invenitur itineris;
5,11aut tamquam avis, quae transvolat in aere,
nullum invenitur argumentum itineris,
sed alarum sonitu ventus levis verberatus
et scissus per vim stridoris
commotis alis permeatur,
et post hoc nullum signum invenitur itineris;
Interconfessionale
Sap5,11È come un uccello che vola nell’aria,
ma il suo volo non lascia segno.
Attraversa l’aria leggera, la colpisce con le sue ali,
la taglia con il suo movimento rapido e sicuro,
ma poi non rimane nessun segno del suo passaggio.
ma il suo volo non lascia segno.
Attraversa l’aria leggera, la colpisce con le sue ali,
la taglia con il suo movimento rapido e sicuro,
ma poi non rimane nessun segno del suo passaggio.
Nova Vulgata
5,12aut tamquam sagittae emissae in locum destinatum:
divisus aer continuo in se resolvitur,
ut ignoretur transitus illius.
5,12aut tamquam sagittae emissae in locum destinatum:
divisus aer continuo in se resolvitur,
ut ignoretur transitus illius.
Interconfessionale
Sap5,12È come una freccia scoccata contro un bersaglio:
l’aria la lascia passare ma poi torna al posto di prima
e il tracciato della freccia ti sfugge.
l’aria la lascia passare ma poi torna al posto di prima
e il tracciato della freccia ti sfugge.
Nova Vulgata
5,13Sic et nos, nati, continuo desivimus esse
et virtutis quidem nullum signum valuimus ostendere;
in malignitate autem nostra consumpti sumus».
5,13Sic et nos, nati, continuo desivimus esse
et virtutis quidem nullum signum valuimus ostendere;
in malignitate autem nostra consumpti sumus».
Interconfessionale
Sap5,13Così anche noi; appena nati siamo subito scomparsi,
non abbiamo lasciato nemmeno un segno di onestà
e ci siamo logorati nel male».
non abbiamo lasciato nemmeno un segno di onestà
e ci siamo logorati nel male».
Nova Vulgata
5,14Quoniam spes impii tamquam lanugo est, quae a vento tollitur,
et tamquam spuma gracilis, quae a procella dispergitur,
et tamquam fumus, qui a vento diffusus est,
et tamquam memoria hospitis unius diei praeteriit.
5,14Quoniam spes impii tamquam lanugo est, quae a vento tollitur,
et tamquam spuma gracilis, quae a procella dispergitur,
et tamquam fumus, qui a vento diffusus est,
et tamquam memoria hospitis unius diei praeteriit.
Nova Vulgata
5,15Iusti autem in perpetuum vivunt,
et in Domino est merces eorum,
et cogitatio illorum apud Altissimum.
5,15Iusti autem in perpetuum vivunt,
et in Domino est merces eorum,
et cogitatio illorum apud Altissimum.
Interconfessionale
SapL’uomo onesto vive per sempre:
sa che il Signore si prende cura di lui
e gli garantisce una ricompensa sicura.
sa che il Signore si prende cura di lui
e gli garantisce una ricompensa sicura.
Nova Vulgata
5,16Ideo accipient coronam decoris
et diadema speciei de manu Domini,
quoniam dextera sua teget eos
et brachio suo defendet illos.
5,16Ideo accipient coronam decoris
et diadema speciei de manu Domini,
quoniam dextera sua teget eos
et brachio suo defendet illos.
Interconfessionale
SapPresso il Signore riceverà un manto regale,
troverà una corona splendida,
perché il Signore lo protegge con la sua mano
e gli fa scudo con il suo braccio.
troverà una corona splendida,
perché il Signore lo protegge con la sua mano
e gli fa scudo con il suo braccio.
Interconfessionale
SapPer lui è come un guerriero:
per schiacciare i nemici si serve di tutto il creato;
armatura è la sua forza,
per schiacciare i nemici si serve di tutto il creato;
armatura è la sua forza,
Nova Vulgata
5,20Acuet autem duram iram in lanceam
et pugnabit cum illo orbis terrarum contra insensatos.
5,20Acuet autem duram iram in lanceam
et pugnabit cum illo orbis terrarum contra insensatos.
Interconfessionale
Sap5,20Usa la sua collera inflessibile
come una spada affilata.
Anche le forze della natura
si alleano con il Signore contro gente insensata;
come una spada affilata.
Anche le forze della natura
si alleano con il Signore contro gente insensata;
Nova Vulgata
5,22et ab ira saxa iaculante
ira plenae mittentur grandines;
excandescet in illos aqua maris,
et flumina concurrent duriter.
5,22et ab ira saxa iaculante
ira plenae mittentur grandines;
excandescet in illos aqua maris,
et flumina concurrent duriter.
Interconfessionale
Sap5,22su di loro cadono chicchi di grandine,
come lanciati da un tiratore infuriato;
contro di loro si scatenano le acque del mare
e i fiumi li sommergono senza pietà;
come lanciati da un tiratore infuriato;
contro di loro si scatenano le acque del mare
e i fiumi li sommergono senza pietà;
Nova Vulgata
5,23Contra illos stabit spiritus virtutis
et tamquam turbo dissipabit illos.
Et ad eremum perducet omnem terram iniquitas,
et malignitas evertet sedes potentium.
5,23Contra illos stabit spiritus virtutis
et tamquam turbo dissipabit illos.
Et ad eremum perducet omnem terram iniquitas,
et malignitas evertet sedes potentium.