Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Thobis - 10
Thobis
Nova Vulgata Torna al libro
Interconfessionale
Nova Vulgata
10
10,1Et cotidie ex illo die computabat Thobi dies, in quibus iret et in quibus reverteretur filius eius. Et, postquam consummati sunt dies, et filius eius non veniebat,
Nova Vulgata
dixit: «Numquid detentus est ibi? Aut numquid Gabael mortuus est, et nemo illi reddit pecuniam?».
Interconfessionale
Tb10,2Allora Tobi si mise a pensare: «Magari si è fermato là! O per caso è morto Gabaèl o non c’era nessuno a dargli i soldi!».
Nova Vulgata
Et Anna uxor illius dixit: «Periit filius meus et iam non est inter vivos. Quare tardat?». Et coepit plorare et lugere filium suum et dixit:
Interconfessionale
Tb10,4Sua moglie Anna diceva già: «Mio figlio è morto! Ormai non è più tra i vivi!». E si metteva a piangere e far lamenti sul figlio:
Nova Vulgata
Cui Thobi dicebat: «Tace, noli computare, soror; salvus est filius noster, sed certe mora fuit illis ibi, et homo, qui cum illo ivit, fidelis est et est ex fratribus nostris. Noli taediare pro illo, soror, iam veniet».
Nova Vulgata
Et illa dixit: «Tace a me; noli me seducere! Periit filius meus». Et exsiliens circumspiciebat cotidie viam, qua filius eius profectus erat, et nihil gustabat; et, cum occidisset sol, introibat et lugebat lacrimans tota nocte et non dormiebat.
Et, ut consummati sunt quattuordecim dies nuptiarum, quos iuraverat Raguel facere filiae suae, exiit ad illum Thobias et dixit: «Dimitte me. Scio enim quia pater meus et mater mea non credunt se adhuc visuros me. Nunc itaque peto, pater, ut dimittas me, et eam ad patrem meum; iam tibi indicavi quomodo illum reliquerim».
Et, ut consummati sunt quattuordecim dies nuptiarum, quos iuraverat Raguel facere filiae suae, exiit ad illum Thobias et dixit: «Dimitte me. Scio enim quia pater meus et mater mea non credunt se adhuc visuros me. Nunc itaque peto, pater, ut dimittas me, et eam ad patrem meum; iam tibi indicavi quomodo illum reliquerim».
Interconfessionale
TbMa lei gli ribatteva:
— Stai almeno zitto con me! Non cercare di ingannarmi: mio figlio è morto!
E ogni mattina usciva presto di casa, andava sulla strada dalla quale era partito suo figlio e rimaneva là ad aspettare, gli occhi fissi in lontananza. Tornava a casa soltanto al tramonto del sole e poi passava la notte a piangere e a gemere, senza più prendere sonno.
— Stai almeno zitto con me! Non cercare di ingannarmi: mio figlio è morto!
E ogni mattina usciva presto di casa, andava sulla strada dalla quale era partito suo figlio e rimaneva là ad aspettare, gli occhi fissi in lontananza. Tornava a casa soltanto al tramonto del sole e poi passava la notte a piangere e a gemere, senza più prendere sonno.
Nova Vulgata
Et dixit Raguel Thobiae: «Remane, fili, remane penes me, et ego nuntios mitto ad Thobin patrem tuum, et indicabunt illi de te».
Interconfessionale
TbPassarono i quattordici giorni della festa che Raguele si era impegnato a dare per le nozze di sua figlia.
Tobia andò da lui e gli disse:
— Lasciami partire adesso! Sono sicuro che a quest’ora mio padre e mia madre hanno ormai perso la speranza di rivedermi! Ti prego, padre! Lasciami partire, perché voglio tornare dai miei genitori. Ti avevo detto come avevo lasciato mio padre alla mia partenza!
Tobia andò da lui e gli disse:
— Lasciami partire adesso! Sono sicuro che a quest’ora mio padre e mia madre hanno ormai perso la speranza di rivedermi! Ti prego, padre! Lasciami partire, perché voglio tornare dai miei genitori. Ti avevo detto come avevo lasciato mio padre alla mia partenza!
Interconfessionale
Tb10,9Raguele disse:
— Fermati ancora un po’, figlio. Resta ancora qui con noi. Io manderò messaggeri a informare tuo padre!
Ma Tobia insistette:
— No, ti prego! Lasciami partire e tornare da mio padre!
— Fermati ancora un po’, figlio. Resta ancora qui con noi. Io manderò messaggeri a informare tuo padre!
Ma Tobia insistette:
— No, ti prego! Lasciami partire e tornare da mio padre!
Nova Vulgata
10,10Et surgens Raguel tradidit Thobiae Saram uxorem eius et dimidiam partem substantiae suae, pueros et puellas, oves et boves, asinos et camelos, vestem et pecuniam et vasa.
Nova Vulgata
Et dimisit illos et vale illi fecit et dixit illi: «Sanus sis, fili, et vade sanus! Dominus caeli bene dirigat vias vestras; et videam ex vobis filios, antequam moriar».
Nova Vulgata
Et osculatus est Saram filiam suam et dixit illi: «Filia, honorem habe socero tuo et socrui tuae, quia ipsi amodo sunt parentes tui tamquam hi qui te genuerunt. Vade in pacem, filia! Audiam de te auditionem bonam in vita mea». Et osculatus est eam et dimisit illos. Et Edna dixit Thobiae: «Fili et frater dilecte, te restituat Dominus caeli, et videam filios tuos et Sarae filiae meae, antequam moriar, ut delecter coram Domino. Ego trado tibi filiam meam tamquam depositum, ut non vexes eam omnibus diebus vitae tuae. Vade, fili, in pacem. Ego mater tua amodo, et Sara soror tua. Bene dirigamur omnes in ipso omnibus diebus vitae nostrae». Et osculata est ambos et dimisit illos sanos.
Interconfessionale
TbPoi disse a sua figlia Sara: «Va’ dai tuoi suoceri. Ormai essi per te sono padre e madre come noi che ti abbiamo messa al mondo. Va’ in pace, figlia! Fa’ che io abbia sempre a sentire buone notizie di te, finché sarò in vita!».
Poi li abbracciò tutti e due e li lasciò partire.
Poi li abbracciò tutti e due e li lasciò partire.
Nova Vulgata
Et discessit Thobias a Raguel gaudens et benedicens Dominum caeli et terrae, regem omnium, quia direxerat viam eius. Et benedixit Raguel et Ednae uxori eius et dixit eis: «Fiat mihi honorare vos tamquam parentes meos omnibus diebus vitae vestrae».
Interconfessionale
TbEdna disse a Tobia: «Figlio mio carissimo, il Signore ti accompagni! Possa io vivere tanto a lungo da vedere i vostri figli prima di morire! Alla presenza del Signore ti affido mia figlia. Non rattristarla mai, nessun giorno della tua vita. E ora, figlio, va’ in pace! Ormai io sono tua madre, come Sara è la tua sposa. Mi auguro che possiamo tutti andare avanti contenti e felici per tutti i giorni della nostra vita».
Poi li baciò ambedue e li lasciò partire contenti.
Poi li baciò ambedue e li lasciò partire contenti.