Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Secundus Maccabaeorum - 11

Secundus Maccabaeorum

11 ¹Sed parvo prorsus post tempore, Lysias procurator regis et propinquus ac negotiorum praepositus graviter ferens de his, quae acciderant, ²congregatis octoginta milibus et equitatu universo, veniebat adversus Iudaeos existimans se civitatem quidem Graecis habitaculum facturum; ³templum vero in pecuniae quaestum sicut cetera delubra gentium habiturum, et per singulos annos venale sacerdotium facturum, ⁴nequaquam recogitans Dei potestatem, sed elatus multitudine peditum et milibus equitum et octoginta elephantis. ⁵Ingressus autem Iudaeam et appropians Bethsuris, munito quidem praesidio, distanti autem ab Hierosolymis intervallo quinque stadiorum, illud obsidione premebat. ⁶Ut autem, qui cum Maccabaeo erant, cognoverunt eum expugnare praesidia, cum fletibus et lacrimis rogabant Dominum, et omnis turba simul, ut bonum angelum mitteret ad salutem Israel. ⁷Et ipse primus Maccabaeus, sumptis armis, ceteros adhortatus est simul secum periculum subire et ferre auxilium fratribus suis; simul autem et prompto animo impetum fecerunt. ⁸Ilico vero, cum prope Hierosolymam essent, apparuit praecedens eos eques in veste candida armaturam auream vibrans. ⁹Tunc omnes simul benedixerunt misericordem Deum et convaluerunt animis non solum homines, sed et bestias ferocissimas et muros ferreos parati penetrare. ¹⁰Praeibant in apparatu de caelo habentes adiutorem, miserante super eos Domino. ¹¹Leonum autem more impetu irruentes in hostes, prostraverunt ex eis undecim milia peditum et equitum mille sescentos, universos autem in fugam verterunt. ¹²Plures autem ex eis vulnerati, nudi evaserunt; sed et ipse Lysias turpiter fugiens evasit.
¹³Et, quia non insensatus erat, secum ipse reputans factam erga se deminutionem et intellegens invictos esse Hebraeos, potente Deo auxiliante, misit ad eos ¹⁴suasitque eis se consensurum omnibus, quae iusta sunt, et regem quoque persuasurum, ut necessarium crederet se amicum eis esse. ¹⁵Annuit autem Maccabaeus in omnibus, quae Lysias rogabat, utilitati consulens; quaecumque enim Maccabaeus scriptis tradidit Lysiae de Iudaeis, rex concessit.

¹⁶Nam erant scriptae Iudaeis epistulae a Lysia quidem hunc modum continentes: «Lysias populo Iudaeorum salutem. ¹⁷Ioannes et Abessalom, qui missi fuerant a vobis tradentes responsum rescriptum, postulabant circum ea, quae per illud significabantur. ¹⁸Quaecumque igitur oportebat etiam regi perferri, exposui; et, quae res permittebat, concessit. ¹⁹Si igitur in negotiis benevolentiam conservaveritis, et deinceps bonorum vobis causa esse tentabo. ²⁰De ceteris autem per singula mandavi et istis et his, qui a me missi sunt, colloqui vobiscum. ²¹Bene valete. Anno centesimo quadragesimo octavo, mensis Iovis Corinthii die vicesima et quarta».
²²Regis autem epistula ista continebat: «Rex Antiochus Lysiae fratri salutem. ²³Patre nostro inter deos translato, nos volentes eos, qui sunt in regno nostro, sine tumultu attendere ad rerum suarum curam, ²⁴audientes Iudaeos non consensisse patri, ut transferrentur ad Graecas institutiones, sed suo ipsorum instituto adhaerentes postulare sibi concedi legitima sua; ²⁵cupientes igitur hanc quoque gentem extra tumultum esse, iudicamus templum illis restitui remque agi secundum suorum maiorum consuetudinem. ²⁶Bene igitur feceris, si miseris ad eos et dexteram dederis ut, cognita nostra voluntate, bono animo sint et libenter propriarum rerum instaurationi deserviant».
²⁷Ad gentem vero regis epistula talis erat: «Rex Antiochus senatui Iudaeorum et ceteris Iudaeis salutem. ²⁸Si valetis, sic est, ut volumus; sed et ipsi bene valemus. ²⁹Manifestavit nobis Menelaus velle vos redire et in negotiis propriis versari. ³⁰His igitur, qui commeant usque ad diem tricesimum mensis Xanthici, erit dextera cum securitate, ³¹ut Iudaei utantur cibis et legibus suis sicut et prius, et nemo eorum ullo modo molestiam patietur de his, quae per ignorantiam gesta sunt. ³²Misimus autem et Menelaum, qui vos alloquatur. ³³Valete. Anno centesimo quadragesimo octavo, Xanthici mensis quinta decima die».
³⁴Miserunt autem etiam Romani epistulam ita se habentem: «Quintus Memmius, Titus Manius, legati Romanorum populo Iudaeorum salutem. ³⁵De his, quae Lysias cognatus regis concessit vobis, et nos consentimus. ³⁶De quibus autem ad regem iudicavit referendum, confestim aliquem mittite inter vos conferentes de his, ut proponamus, sicut congruit vobis; nos enim Antiochiam accedimus. ³⁷Ideoque festinate et mittite aliquos, ut nos quoque sciamus cuius estis voluntatis. ³⁸Bene valete. Anno centesimo quadragesimo octavo, quinta decima die mensis Xanthici».