Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Danielis - 2

Danielis

2 ¹In anno secundo regni Nabuchodonosor vidit Nabuchodonosor somnium, et conterritus est spiritus eius, et somnus eius fugit ab eo. ²Praecepit autem rex, ut convocarentur harioli et magi et malefici et Chaldaei et indicarent regi somnia sua; qui cum venissent, steterunt coram rege. ³Et dixit ad eos rex: «Vidi somnium, et spiritus meus conterritus est, ut intellegat somnium». ⁴Responderuntque Chaldaei regi Aramaice: «Rex, in sempiternum vive! Dic somnium servis tuis, et interpretationem eius indicabimus». ⁵Et respondens rex ait Chaldaeis: «Sermo recessit a me. Nisi indicaveritis mihi somnium et coniecturam eius, in frusta concidemini, et domus vestrae in sterquilinium ponentur; ⁶si autem somnium et coniecturam eius narraveritis, praemia et dona et honorem multum accipietis a me. Somnium igitur et interpretationem eius indicate mihi». ⁷Responderunt secundo atque dixerunt: «Rex somnium dicat servis suis, et interpretationem illius indicabimus». ⁸Respondit rex et ait: «Certe novi quia tempus redimitis, scientes quod recesserit a me sermo. ⁹Si ergo somnium non indicaveritis mihi, una est de vobis sententia. Et verbum fallax et deceptione plenum composuistis, ut loquamini mihi, donec tempus pertranseat; somnium itaque dicite mihi, ut sciam quod interpretationem eius loquamini mihi». ¹⁰Respondentes ergo Chaldaei coram rege dixerunt: «Non est homo super terram qui sermonem regis possit indicare; quapropter neque regum quisquam magnus et potens verbum huiuscemodi sciscitatur ab omni hariolo et mago et Chaldaeo. ¹¹Sermo enim, quem tu quaeris, rex, gravis est, nec reperietur quisquam qui indicet illum in conspectu regis, exceptis diis, quorum non est cum hominibus conversatio». ¹²Quo audito, rex in furore et in ira magna praecepit, ut perirent omnes sapientes Babylonis.

¹³Et egressa sententia, ut sapientes interficerentur, quaerebantur Daniel et socii eius, ut perirent.

¹⁴Tunc Daniel interrogavit cum consilio et prudentia Arioch, principem militiae regis, qui egressus fuerat ad interficiendos sapientes Babylonis; ¹⁵respondens dixit ad Arioch, qui a rege potestatem acceperat, quam ob causam tam crudelis sententia a facie esset regis egressa. Cum ergo rem indicasset Arioch Danieli, ¹⁶Daniel ingressus rogavit regem, ut tempus daret sibi ad solutionem indicandam regi; ¹⁷et ingressus est domum suam Ananiaeque, Misaeli et Azariae sociis suis indicavit negotium, ¹⁸ut quaererent misericordiam a facie Dei caeli super sacramento isto et non perirent Daniel et socii eius cum ceteris sapientibus Babylonis. ¹⁹Tunc Danieli per visionem nocte mysterium revelatum est, et benedixit Daniel Deo caeli ²⁰et locutus Daniel ait:

«Sit nomen Dei benedictum

a saeculo et usque in saeculum,
quia sapientia et fortitudo eius sunt;

²¹et ipse mutat tempora et aetates,

transfert atque constituit reges,
dat sapientiam sapientibus

et scientiam intellegentibus disciplinam:

²²ipse revelat profunda et abscondita

et novit in tenebris constituta,

et lux cum eo inhabitat,

²³Tibi, Deus patrum meorum, confiteor teque laudo,

quia sapientiam et fortitudinem dedisti mihi

et nunc ostendisti mihi, quae rogavimus te,

quia sermonem regis aperuisti nobis».

²⁴Propterea Daniel, ingressus ad Arioch, quem constituerat rex, ut perderet sapientes Babylonis, sic ei locutus est: «Sapientes Babylonis ne perdas; introduc me in conspectu regis et solutionem regi enarrabo». ²⁵Tunc Arioch festinus introduxit Danielem ad regem et dixit ei: «Inveni hominem de filiis transmigrationis Iudae, qui solutionem regi annuntiet». ²⁶Respondit rex et dixit Danieli, cuius nomen erat Baltassar: «Putasne vere potes mihi indicare somnium, quod vidi, et interpretationem eius?». ²⁷Et respondens Daniel coram rege ait: «Mysterium, quod rex interrogat, sapientes, magi et harioli et haruspices non queunt indicare regi; ²⁸sed est Deus in caelo revelans mysteria, qui indicavit tibi, rex
Nabuchodonosor, quae ventura sunt in novissimis temporibus. Somnium tuum
et visiones capitis tui in cubili tuo huiuscemodi sunt:

²⁹Tu, rex, cogitare coepisti in strato tuo quid esset futurum post haec; et, qui revelat mysteria, ostendit tibi, quae ventura sunt. ³⁰Mihi quoque non in sapientia, quae est in me plus quam in cunctis viventibus, sacramentum hoc revelatum est, sed ut interpretatio regi manifesta fieret, et cogitationes mentis tuae scires.

³¹Tu, rex, videbas, et ecce statua una grandis: statua illa magna et statura sublimis stabat contra te, et intuitus eius erat terribilis. ³²Huius statuae caput ex auro optimo erat, pectus autem et brachia de argento, porro venter et femora ex aere, ³³tibiae autem ferreae, pedum quaedam pars erat ferrea, quaedam autem fictilis. ³⁴Videbas ita, donec abscissus est lapis sine manibus et percussit statuam in pedibus eius ferreis et fictilibus et comminuit eos; ³⁵tunc contrita sunt pariter ferrum, testa, aes, argentum et aurum, et fuerunt quasi folliculus ex areis aestivis, et rapuit ea ventus, nullusque locus inventus est eis; lapis autem, qui percusserat statuam, factus est mons magnus et implevit universam terram.
³⁶Hoc est somnium; interpretationem quoque eius dicemus coram te, rex. ³⁷Tu rex regum es, et Deus caeli regnum et fortitudinem et imperium et gloriam dedit tibi; ³⁸et omnia, in quibus habitant filii hominum et bestiae agri volucresque caeli, dedit in manu tua et te dominum universorum constituit: tu es caput aureum. ³⁹Et post te consurget regnum aliud minus te et regnum tertium aliud aereum, quod imperabit universae terrae. ⁴⁰Et regnum quartum erit robustum velut ferrum; quomodo ferrum comminuit et domat omnia, et sicut ferrum comminuens conteret et comminuet omnia haec. ⁴¹Porro quia vidisti pedum et digitorum partem testae figuli et partem ferream, regnum divisum erit; et robur ferri erit ei, secundum quod vidisti ferrum mixtum testae ex luto. ⁴²Et digitos pedum ex parte ferreos et ex parte fictiles, ex parte regnum erit solidum et ex parte contritum. ⁴³Quod autem vidisti ferrum mixtum testae ex luto, commiscebuntur quidem humano semine, sed non adhaerebunt sibi, sicuti ferrum misceri non potest testae. ⁴⁴In diebus autem regnorum illorum suscitabit Deus caeli regnum, quod in aeternum non dissipabitur, et regnum populo alteri non tradetur: comminuet et consumet universa regna haec, et ipsum stabit in aeternum. ⁴⁵Secundum quod vidisti quod de monte abscisus est lapis sine manibus et comminuit testam et ferrum et aes et argentum et aurum, Deus magnus ostendit regi, quae ventura sunt postea; et verum est somnium et fidelis interpretatio eius».
⁴⁶Tunc rex Nabuchodonosor cecidit in faciem suam et Danielem adoravit et hostias et incensum praecepit, ut sacrificarent ei. ⁴⁷Loquens ergo rex ait Danieli: «Vere Deus vester Deus deorum est et Dominus regum et revelans mysteria, quoniam potuisti aperire sacramentum hoc». ⁴⁸Tunc rex Danielem in sublime extulit et munera multa et magna dedit ei et constituit eum principem super omnes provincias Babylonis et principem praefectorum super cunctos sapientes Babylonis. ⁴⁹Daniel autem postulavit a rege et constituit super opera provinciae Babylonis Sedrac, Misac et Abdenago; ipse autem Daniel erat in foribus regis.