Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Ieremiae - 51

Ieremiae

51 1Haec dicit Dominus:
«Ecce ego suscitabo super Babylonem
et super habitatores Chaldaeae
quasi ventum pestilentem;
2et mittam in Babylonem ventilatores,
et ventilabunt eam
et demolientur terram eius,
quoniam venerunt super eam undique
in die afflictionis.
3Non tendat, qui tendit arcum suum,
et non ascendat loricatus;
nolite parcere iuvenibus eius,
interficite omnem militiam eius».
⁴Et cadent interfecti in terra Chaldaeorum
et vulnerati in plateis eius,
⁵quoniam non est viduatus Israel et Iuda
a Deo suo, Domino exercituum;
terra autem eorum repleta est delicto
in conspectu Sancti Israel.
⁶Fugite de medio Babylonis,
et salvet unusquisque animam suam;
nolite perire in poena eius,
quoniam tempus ultionis est Domino:
vicissitudinem ipse retribuet ei.
7Calix aureus Babylon in manu Domini
inebrians omnem terram;
de vino eius biberunt gentes
et ideo insaniunt.
⁸Subito cecidit Babylon et contrita est.
Ululate super eam;
tollite resinam ad dolorem eius,
si forte sanetur.
⁹«Curavimus Babylonem,
et non est sanata.
Derelinquite eam,
et eamus unusquisque in terram suam,
quoniam pervenit usque ad caelos iudicium eius
et elevatum est usque ad nubes.
¹⁰Protulit Dominus iustitias nostras;
venite, et narremus in Sion
opus Domini Dei nostri».
11Acuite sagittas, implete pharetras;
suscitavit Dominus spiritum regum Medorum,
et contra Babylonem mens eius est,
ut perdat eam,
quoniam ultio Domini
est ultio templi sui.
¹²Super muros Babylonis levate signum,
augete custodiam,
ponite custodes, praeparate insidias,
quia cogitavit Dominus,
et facit quaecumque locutus est
contra habitatores Babylonis.
¹³Quae habitas super aquas multas,
locuples in thesauris,
venit finis tuus,
pedalis praecisionis tuae.
¹⁴Iuravit Dominus exercituum per animam suam:
«Quoniam, etsi replevero te hominibus quasi brucho,
super te celeuma cantabitur».
¹⁵Qui fecit terram in fortitudine sua,
praeparavit orbem in sapientia sua et prudentia sua extendit caelos;
¹⁶dante eo vocem, multiplicantur aquae in caelo;
qui levat nubes ab extremo terrae,
fulgura in pluviam facit
et producit ventum de thesauris suis.
¹⁷Stultus factus est omnis homo, absque scientia;
confusus est omnis conflator in sculptili,
quia mendax conflatio eius,
nec est spiritus in eis.
¹⁸Vana sunt opera et risu digna,
in tempore visitationis suae peribunt.
19Non sicut haec pars Iacob,
quia, qui fecit omnia, ipse est,
et Israel tribus hereditatis eius:
Dominus exercituum nomen eius.
20«Malleus tu mihi, vas belli:
et ego collisi in te gentes
et dispersi in te regna
²¹et collisi in te equum et equitem eius
et collisi in te currum et ascensorem eius
²²et collisi in te virum et mulierem
et collisi in te senem et puerum
et collisi in te iuvenem et virginem
²³et collisi in te pastorem et gregem eius
et collisi in te agricolam et iugales eius
et collisi in te duces et magistratus.
²⁴Et reddam Babyloni et cunctis habitatoribus Chaldaeae omne malum
suum, quod fecerunt in Sion in oculis vestris, ait Dominus.
²⁵Ecce ego ad te, mons pestifer,
ait Dominus,
qui corrumpis universam terram;
et extendam manum meam super te
et evolvam te de petris
et dabo te in montem combustionis.
²⁶Et non tollent de te lapidem in angulum
et lapidem in fundamenta,
sed perditus in aeternum eris»,
ait Dominus.
²⁷Levate signum in terra,
clangite bucina in gentibus,
sanctificate super eam gentes,
vocate contra illam regna
Ararat, Menni et Aschenez.
Constituite super eam scribas,
adducite equos quasi bruchum aculeatum.
²⁸Sanctificate contra eam gentes, reges Mediae, duces eius et universos magistratus eius cunctamque terram potestatis eius.
²⁹Et commovebitur terra et conturbabitur,
quia impletur contra Babylonem cogitatio Domini,
ut ponat terram Babylonis
desertam et inhabitabilem.
³⁰Cessaverunt fortes Babylonis a proelio,
habitaverunt in praesidiis;
devoratum est robur eorum,
et facti sunt quasi mulieres;
incensa sunt tabernacula eius,
contriti sunt vectes eius.
³¹Currens obviam currenti veniet,
et nuntius obvius nuntianti,
ut annuntiet regi Babylonis
quia capta est civitas eius
a summo usque ad summum.
³²Et vada praeoccupata sunt,
et paludes incensae sunt igni;
et viri bellatores conturbati sunt.
³³Quia haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel:
«Filia Babylonis quasi area tempore triturae eius;
adhuc modicum, et veniet tempus messionis eius».
34«Comedit me, devoravit me Nabuchodonosor;
rex Babylonis reddidit me quasi vas inane,
absorbuit me quasi draco,
replevit ventrem suum deliciis meis et eiecit me».
³⁵«Iniquitas adversum me et caro mea super Babylonem!»,
dicit habitatio Sion.
«Et sanguis meus super habitatores Chaldaeae!»,
dicit Ierusalem.
³⁶Propterea haec dicit Dominus:
«Ecce ego iudicabo causam tuam
et ulciscar ultionem tuam
et desertum faciam mare eius
et siccabo venam eius;
³⁷et erit Babylon in tumulos,
habitatio thoum,
stupor et sibilus,
eo quod non sit habitator.
³⁸Simul ut leones rugient,
frement veluti catuli leonum.
39In calore eorum ponam potus eorum
et inebriabo eos, ut sopiantur
et dormiant somnum sempiternum
et non consurgant,
dicit Dominus.
⁴⁰Deducam eos quasi agnos ad victimam,
quasi arietes cum haedis».
⁴¹Quomodo capta est Babel,
et comprehensa est gloria universae terrae?
Quomodo facta est in stuporem
Babylon inter gentes?
⁴²Ascendit super Babylonem mare,
multitudine fluctuum eius operta est.
⁴³Factae sunt civitates eius in stuporem,
terra inhabitabilis et deserta,
terra, in qua nullus habitet,
nec transeat per eam filius hominis.
⁴⁴«Et visitabo super Bel in Babylone
et eiciam, quod absorbuerat, de ore eius;
et non confluent ad eum ultra gentes,
siquidem et murus Babylonis corruet.
⁴⁵Egredimini de medio eius, populus meus,
ut salvet unusquisque animam suam
ab ira furoris Domini.
⁴⁶Et ne forte mollescat cor vestrum, et timeatis auditum, qui audietur in terra; et veniet in anno auditio, et post hunc annum auditio, et iniquitas in terra, et dominator super dominatorem.  ⁴⁷Propterea ecce dies veniunt, et visitabo super sculptilia Babylonis, et omnis terra eius confundetur, et universi interfecti eius cadent in medio eius.  ⁴⁸Et laudabunt super Babylonem caeli et terra et omnia, quae in eis sunt, quia ab aquilone venient ei praedones, ait Dominus. ⁴⁹Et Babylon cadet, occisi in Israel, sicut pro Babylone ceciderunt occisi universae terrae.  ⁵⁰Qui fugistis gladium, ite, nolite stare; recordamini procul Domini, et Ierusalem ascendat super cor vestrum.
⁵¹“Confusi sumus, quoniam audivimus opprobrium; operuit ignominia facies nostras, quia venerunt alieni super sanctificationem domus Domini”.
⁵²Propterea ecce dies veniunt, ait Dominus, et visitabo super sculptilia eius, et in omni terra eius gemet vulneratus. ⁵³Si ascenderit Babylon in caelum et firmaverit in excelso robur suum, a me venient vastatores eius», ait Dominus.
⁵⁴Vox clamoris de Babylone et contritio magna de terra Chaldaeorum, ⁵⁵quoniam vastavit Dominus Babylonem et perdidit ex ea vocem magnam; et sonabunt fluctus eorum quasi aquae multae, dedit sonitum vox eorum. ⁵⁶Quia venit super eam, id est super Babylonem, praedo; et apprehensi sunt fortes eius, et fractus est arcus eorum, quia Deus ultor Dominus reddens retribuet. ⁵⁷«Et inebriabo principes eius et sapientes eius et duces eius et magistratus eius et fortes eius; et dormient somnum sempiternum et non expergiscentur», ait rex, Dominus exercituum nomen eius.
58Haec dicit Dominus exercituum:
«Murus Babylonis ille latissimus funditus suffodietur,
et portae eius excelsae igni comburentur;
et laboraverunt populi pro nihilo,
et gentes pro igni lassatae sunt».
⁵⁹Verbum, quod praecepit Ieremias propheta Saraiae filio Neriae filii Maasiae, cum pergeret cum Sedecia rege Iudae in Babylonem in anno quarto regni eius; Saraias autem erat princeps, qui mansionibus praeerat. ⁶⁰Et scripsit Ieremias omne malum, quod venturum erat super Babylonem, in libro uno, omnia verba haec, quae scripta sunt contra Babylonem. ⁶¹Et dixit Ieremias ad Saraiam: «Cum veneris in Babylonem et videris et legeris omnia verba haec, ⁶²dices: “Domine, tu locutus es contra locum istum, ut disperderes eum, ne sit qui in eo habitet ab homine usque ad pecus, et ut sit perpetua solitudo”. ⁶³Cumque compleveris legere librum istum, ligabis ad eum lapidem et proicies illum in medium Euphraten 64et dices: “Sic submergetur Babylon et non consurget a facie afflictionis, quam ego adduco super eam, et dissolvetur”».
   Hucusque verba Ieremiae.