Stai leggendo
Nova Vulgata
Confronta il testo attuale con
Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Isaiae - 29
Isaiae
29 1Vae Ariel, Ariel, civitas,quam circumdedit David!
Addite annum ad annum,
sollemnitates evolvantur;
2et circumvallabo Ariel,
et erit maeror et maestitia,
et erit mihi quasi Ariel.
3Et circumdabo te quasi sphaeram
et iaciam contra te aggerem
et munimenta ponam in obsidionem tuam.
4Humiliaberis, de terra loqueris,
et de pulvere vix audietur eloquium tuum,
et erit quasi pythonis de terra vox tua,
et de humo eloquium tuum mussitabit.
Et erit sicut pulvis tenuis multitudo superborum tuorum,
et sicut palea volans multitudo fortium.
Eritque repente confestim,
6a Domino exercituum visitaberis
in tonitruo et commotione terrae,
magno fragore, turbine et tempestate
et flamma ignis devorantis.
7Et erit sicut somnium visionis nocturnae
multitudo omnium gentium, quae dimicant contra Ariel,
et omnes, qui pugnant contra eam
et contra munimenta eius et oppressores eius;
8Et sicut somniat esuriens, et ecce comedit,
cum autem fuerit expergefactus, vacua est anima eius;
et sicut somniat sitiens, et ecce bibit
et, postquam fuerit expergefactus, lassus adhuc sitit,
et anima eius vacua est,
sic erit multitudo omnium gentium
dimicantium contra montem Sion.
Obstupescite et admiramini,
excaecamini et caeci estote,
inebriamini et non a vino,
vacillate et non ab ebrietate.
Quoniam miscuit vobis Dominus spiritum soporis,
clausit oculos vestros
et capita vestra operuit.
11 Et erit vobis visio omnis sicut verba libri signati; quem cum dederint scienti litteras dicentes: «Lege istum», respondebit: «Non possum, signatus est enim». 12Et dabitur liber nescienti litteras diceturque ei: «Lege», et respondebit: «Nescio litteras».
13Et dixit Dominus:
«Eo quod appropinquat populus iste ore suo
et labiis suis glorificat me,
cor autem eius longe est a me,
et est timor eorum erga me
velut mandatum hominum perceptum,
14ideo ecce ego addam ut admirationem faciam
populo huic miraculo grandi et stupendo:
peribit sapientia sapientium eius,
et prudentia prudentium eius abscondetur».
15Vae, qui profunde a Domino
consilium abscondunt,
quorum sunt in tenebris opera, et dicunt:
«Quis videt nos, et quis novit nos?».
16Perversa cogitatio vestra!
Numquid quasi lutum reputabitur figulus,
ut dicat opus factori suo:
«Non fecisti me»;
et figmentum dicat fictori suo:
«Non intellegis»?
17Nonne adhuc in modico et in brevi convertetur Libanus in hortum, et hortus in saltum reputabitur?
18Et audient in die illa surdi verba libri,
et de tenebris et caligine oculi caecorum videbunt.
19Et addent mites in Domino laetitiam,
et pauperrimi hominum in Sancto Israel exsultabunt;
20quoniam defecit, qui praevalebat,
consummatus est illusor,
et succisi sunt omnes, qui vigilabant super iniquitatem,
21qui peccare faciebant homines in verbo
et arguentem in porta supplantabant
et deiecerunt inanibus verbis iustum.
22Propter hoc haec dicit Dominus
ad domum Iacob, qui redemit Abraham:
«Non modo confundetur Iacob,
nec modo vultus eius erubescet;
sed, cum viderit opera manuum mearum,
in medio sui sanctificabunt nomen meum
et sanctificabunt Sanctum Iacob
et Deum Israel pavebunt,
24et scient errantes spiritu sapientiam,
et mussitatores discent doctrinam».
Note al testo