Nova Vulgata - Novum Testamentum - Epistula I Ioannis - 3

Epistula I Ioannis

3 1Videte qualem caritatem dedit nobis Pater, ut filii Dei nominemur, et sumus! Propter hoc mundus non cognoscit nos, quia non cognovit eum. 2Carissimi, nunc filii Dei sumus, et nondum manifestatum est quid erimus; scimus quoniam, cum ipse apparuerit, similes ei erimus, quoniam videbimus eum, sicuti est.
3Et omnis, qui habet spem hanc in eo, purificat se, sicut ille purus est. 4Omnis, qui facit peccatum, et iniquitatem facit, quia peccatum est iniquitas. ⁵Et scitis quoniam ille apparuit, ut peccata tolleret, et peccatum in eo non est. 6Omnis, qui in eo manet, non peccat; omnis, qui peccat, non vidit eum nec novit eum.
7Filioli, nemo vos seducat. Qui facit iustitiam, iustus est, sicut ille iustus est; 8qui facit peccatum, ex Diabolo est, quoniam a principio Diabolus peccat. Propter hoc apparuit Filius Dei, ut dissolvat opera Diaboli. ⁹Omnis, qui natus est ex Deo, peccatum non facit, quoniam semen ipsius in eo manet; et non potest peccare, quoniam ex Deo natus est.
10In hoc manifesti sunt filii Dei et filii Diaboli: omnis, qui non facit iustitiam, non est ex Deo, et qui non diligit fratrem suum.
¹¹⁰Quoniam haec est annuntiatio, quam audistis ab initio, ut diligamus alterutrum. ¹²Non sicut Cain: ex Maligno erat et occidit fratrem suum. Et propter quid occidit eum? Quoniam opera eius maligna erant, fratris autem eius iusta.
¹³Nolite mirari, fratres, si odit vos mundus. 14Nos scimus quoniam transivimus de morte in vitam, quoniam diligimus fratres; qui non diligit, manet in morte. 15Omnis, qui odit fratrem suum, homicida est, et scitis quoniam omnis homicida non habet vitam aeternam in semetipso manentem.
16In hoc novimus caritatem, quoniam ille pro nobis animam suam posuit; et nos debemus pro fratribus animas ponere. ¹⁷Qui habuerit substantiam mundi et viderit fratrem suum necesse habere et clauserit viscera sua ab eo, quomodo caritas Dei manet in eo? 18Filioli, non diligamus verbo nec lingua sed in opere et veritate. 19In hoc cognoscemus quoniam ex veritate sumus, et in conspectu eius placabimus corda nostra, 20quoniam si reprehenderit nos cor, maior est Deus corde nostro et cognoscit omnia. 21Carissimi, si cor nostrum non reprehenderit nos, fiduciam habemus ad Deum 22et, quodcumque petierimus, accipimus ab eo, quoniam mandata eius custodimus et ea, quae sunt placita coram eo, facimus.
23Et hoc est mandatum eius, ut credamus nomini Filii eius Iesu Christi et diligamus alterutrum, sicut dedit mandatum nobis. 24Et, qui servat mandata eius, in ipso manet, et ipse in eo; et in hoc cognoscimus quoniam manet in nobis, ex Spiritu, quem nobis dedit.