Nova Vulgata - Novum Testamentum - Evangelium Secundum Lucam - 22

Evangelium Secundum Lucam

22 ¹Appropinquabat autem dies festus Azymorum, qui dicitur Pascha. ²Et quaerebant principes sacerdotum et scribae quomodo eum interficerent; timebant vero plebem. ³Intravit autem Satanas in Iudam, qui cognominabatur Iscarioth, unum de Duodecim; ⁴et abiit et locutus est cum principibus sacerdotum et magistratibus quemadmodum illum traderet eis. ⁵Et gavisi sunt et pacti sunt pecuniam illi dare. 6Et spopondit et quaerebat opportunitatem, ut eis traderet illum sine turba.
⁷Venit autem dies Azymorum, in qua necesse erat occidi Pascha. ⁸Et misit Petrum et Ioannem dicens: “ Euntes parate nobis Pascha, ut manducemus ”. 9At illi dixerunt ei: “Ubi vis paremus? ”. 10Et dixit ad eos: “ Ecce introeuntibus vobis in civitatem occurret vobis homo amphoram aquae portans; sequimini eum in domum, in quam intrat. ¹¹Et dicetis patri familias domus: “Dicit tibi Magister: Ubi est deversorium ubi Pascha cum discipulis meis manducem?”. 12Ipse vobis ostendet cenaculum magnum stratum; ibi parate ”. ¹³Euntes autem invenerunt, sicut dixit illis, et paraverunt Pascha.
14Et cum facta esset hora, discubuit, et apostoli cum eo. ¹⁵Et ait illis: “ Desiderio desideravi hoc Pascha manducare vobiscum, antequam patiar. 16Dico enim vobis: Non manducabo illud, donec impleatur in regno Dei ”. 17Et accepto calice, gratias egit et dixit: “ Accipite hoc et dividite inter vos. 18Dico enim vobis: Non bibam amodo de generatione vitis, donec regnum Dei veniat ”. ¹⁹¹⁹ Et accepto pane, gratias egit et fregit et dedit eis dicens: “ Hoc est corpus meum, quod pro vobis datur. Hoc facite in meam commemorationem ”. 20Similiter et calicem, postquam cenavit, dicens: “ Hic calix novum testamentum est in sanguine meo, qui pro vobis funditur.
²¹Verumtamen ecce manus tradentis me mecum est in mensa; ²²et quidem Filius hominis, secundum quod definitum est, vadit; verumtamen vae illi homini, per quem traditur! ”. ²³Et ipsi coeperunt quaerere inter se quis esset ex eis, qui hoc facturus esset.
²⁴Facta est autem et contentio inter eos, quis eorum videretur esse maior. ²⁵Dixit autem eis: “ Reges gentium dominantur eorum et, qui potestatem habent super eos, benefici vocantur. 26Vos autem non sic, sed qui maior est in vobis, fiat sicut iunior; et, qui praecessor est, sicut ministrator. ²⁷Nam quis maior est: qui recumbit, an qui ministrat? Nonne qui recumbit? Ego autem in medio vestrum sum sicut qui ministrat.
²⁸Vos autem estis, qui permansistis mecum in tentationibus meis; ²⁹et ego dispono vobis, sicut disposuit mihi Pater meus regnum, 30ut edatis et bibatis super mensam meam in regno meo et sedeatis super thronos iudicantes duodecim tribus Israel.
31Simon, Simon, ecce Satanas expetivit vos, ut cribraret sicut triticum; ³²ego autem rogavi pro te, ut non deficiat fides tua. Et tu, aliquando conversus, confirma fratres tuos ”. ³³Qui dixit ei: “ Domine, tecum paratus sum et in carcerem et in mortem ire ”. ³⁴Et ille dixit: “ Dico tibi, Petre, non cantabit hodie gallus, donec ter abneges nosse me ”.
³⁵Et dixit eis: “ Quando misi vos sine sacculo et pera et calceamentis, numquid aliquid defuit vobis? ”. At illi dixerunt: “ Nihil ”. ³⁶Dixit ergo eis: “ Sed nunc, qui habet sacculum, tollat, similiter et peram; et, qui non habet, vendat tunicam suam et emat gladium. 37Dico enim vobis: Hoc, quod scriptum est, oportet impleri in me, illud: “Cum iniustis deputatus est”. Etenim ea, quae sunt de me, adimpletionem habent ”. ³⁸At illi dixerunt: “ Domine, ecce gladii duo hic ”. At ille dixit eis: “ Satis est ”.
³⁹Et egressus ibat secundum consuetudinem in montem Olivarum; secuti sunt autem illum et discipuli. ⁴⁰Et cum pervenisset ad locum, dixit illis: “ Orate, ne intretis in tentationem ”. ⁴¹Et ipse avulsus est ab eis, quantum iactus est lapidis, et, positis genibus, orabat ⁴²dicens: “ Pater, si vis, transfer calicem istum a me; verumtamen non mea voluntas sed tua fiat ”. 43Apparuit autem illi angelus de caelo confortans eum. Et factus in agonia prolixius orabat. ⁴⁴Et factus est sudor eius sicut guttae sanguinis decurrentis in terram. 45Et cum surrexisset ab oratione et venisset ad discipulos, invenit eos dormientes prae tristitia ⁴⁶et ait illis: “ Quid dormitis? Surgite; orate, ne intretis in tentationem ”.
⁴⁷Adhuc eo loquente, ecce turba, et qui vocabatur Iudas, unus de Duodecim, antecedebat eos et appropinquavit Iesu, ut oscularetur eum. ⁴⁸Iesus autem dixit ei: “ Iuda, osculo Filium hominis tradis? ”. 49Videntes autem hi, qui circa ipsum erant, quod futurum erat, dixerunt: “ Domine, si percutimus in gladio? ”. ⁵⁰Et percussit unus ex illis servum principis sacerdotum et amputavit auriculam eius dextram. ⁵¹Respondens autem Iesus ait: “ Sinite usque huc! ”. Et cum tetigisset auriculam eius, sanavit eum. ⁵²Dixit autem Iesus ad eos, qui venerant ad se principes sacerdotum et magistratus templi et seniores: “ Quasi ad latronem existis cum gladiis et fustibus? ⁵³Cum cotidie vobiscum fuerim in templo, non extendistis manus in me; sed haec est hora vestra et potestas tenebrarum ”.
54Comprehendentes autem eum, duxerunt et introduxerunt in domum principis sacerdotum. Petrus vero sequebatur a longe. 55Accenso autem igni in medio atrio et circumsedentibus illis, sedebat Petrus in medio eorum. ⁵⁶Quem cum vidisset ancilla quaedam sedentem ad lumen et eum fuisset intuita, dixit: ⁵⁷“ Et hic cum illo erat! ”. At ille negavit eum dicens: ⁵⁸“ Mulier, non novi illum! ”. Et post pusillum alius videns eum dixit: “ Et tu de illis es! ”. Petrus vero ait: “ O homo, non sum! ”. ⁵⁹Et intervallo facto quasi horae unius, alius quidam affirmabat dicens: “ Vere et hic cum illo erat, nam et Galilaeus est! ”. ⁶⁰Et ait Petrus: “ Homo, nescio quid dicis! ”. Et continuo adhuc illo loquente cantavit gallus. 61Et conversus Dominus respexit Petrum; et recordatus est Petrus verbi Domini, sicut dixit ei: “ Priusquam gallus cantet hodie, ter me negabis ”. 62Et egressus foras flevit amare.
⁶³Et viri, qui tenebant illum, illudebant ei caedentes, 64et velaverunt eum et interrogabant eum dicentes: “ Prophetiza: Quis est, qui te percussit? ”. ⁶⁵Et alia multa blasphemantes dicebant in eum.
⁶⁶Et ut factus est dies, convenerunt seniores plebis et principes sacerdotum et scribae et duxerunt illum in concilium suum 67dicentes: “ Si tu es Christus, dic nobis ”. Et ait illis: “ Si vobis dixero, non credetis; 68si autem interrogavero, non respondebitis mihi. ⁶⁹Ex hoc autem erit Filius hominis sedens a dextris virtutis Dei ”. 70Dixerunt autem omnes: “ Tu ergo es Filius Dei? ”. Qui ait ad illos: “ Vos dicitis quia ego sum ”. ⁷¹At illi dixerunt: “ Quid adhuc desideramus testimonium? Ipsi enim audivimus de ore eius! ”.