Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Michaeae - 6

Michaeae

6
¹Audite, quae Dominus loquitur:
«Surge, contende iudicio coram montibus,
et audiant colles vocem tuam».
2Audite, montes, iudicium Domini,
et auscultate, fundamenta terrae;
quia iudicium Domini cum populo suo,
et cum Israel iudicio contendit.
³«Popule meus, quid feci tibi
et quid molestus fui tibi?
Responde mihi.
⁴Ego eduxi te de terra Aegypti
et de domo servientium liberavi te
et misi ante faciem tuam Moysen
et Aaron et Mariam.
⁵Popule meus, memento, quaeso,
quid cogitaverit Balac rex Moab,
et quid responderit ei Balaam filius Beor,
de Settim usque ad Galgalam,
ut cognoscas iustitias Domini».
⁶«Quid dignum offeram Domino,
dum curvo genu Deo excelso?
Numquid offeram ei holocautomata
et vitulos anniculos?
⁷Numquid placebunt Domino milia arietum,
multa milia torrentium olei?
Numquid dabo primogenitum meum pro scelere meo,
fructum ventris mei pro peccato animae meae?».
8Indicatum est tibi, o homo, quid sit bonum,
et quid Dominus quaerat a te:
utique facere iudicium et diligere caritatem
et sollicitum ambulare cum Deo tuo.
9Vox Domini ad civitatem clamat
— et sapientia est timere nomen tuum —:
«Audite, tribus et coetus civitatis!
10Numquid tolerabo batum iniquum
et ephi minus maledictum?
¹¹Numquid iustificabo stateram impiam
et saccelli pondera dolosa?
¹²Quia divites eius repleti sunt iniquitate,
et habitantes in ea loquebantur mendacium,
et lingua eorum fraudulenta in ore eorum.
¹³Ego ergo coepi percutere te
perditione super peccatis tuis.
¹⁴Tu comedes et non saturaberis,
et sordes tuae in medio tui.
Tu removebis et non salvabis;
et, quos salvaveris, in gladium dabo. 
¹⁵Tu seminabis et non metes,
tu calcabis olivam et non ungeris oleo,
mustum et non bibes vinum.
16Custodisti praecepta Amri
et omne opus domus Achab;
et ambulasti in voluntatibus eorum,
ut darem te in perditionem
et habitantes tuos in sibilum:
et opprobrium populorum portabitis».