Nova Vulgata - Novum Testamentum - Epistula III Ioannis - 1

Epistula III Ioannis

1 1Presbyter Gaio carissimo, quem ego diligo in veritate.
2Carissime, in omnibus exopto prospere te agere et valere, sicut prospere agit anima tua. 3Nam gavisus sum valde venientibus fratribus et testimonium perhibentibus veritati tuae, quomodo tu in veritate ambules. 4Maius horum non habeo gaudium, quam ut audiam filios meos in veritate ambulare.
⁵Carissime, fideliter facis, quidquid operaris in fratres et hoc in peregrinos, 6qui testimonium reddiderunt caritati tuae in conspectu ecclesiae. Bene facies subveniens illis in via digne Deo; 7pro nomine enim profecti sunt, nihil accipientes a gentilibus. 8Nos ergo debemus sublevare huiusmodi, ut cooperatores simus veritatis.
9Scripsi aliquid ecclesiae; sed is qui amat primatum gerere in eis, Diotrephes, non recipit nos. 10Propter hoc, si venero, commonebo eius opera, quae facit verbis malignis garriens in nos; et quasi non ei ista sufficiant, nec ipse suscipit fratres et eos, qui cupiunt, prohibet et de ecclesia eicit.
¹¹Carissime, noli imitari malum, sed quod bonum est. Qui benefacit, ex Deo est; qui malefacit, non vidit Deum.
12Demetrio testimonium redditur ab omnibus et ab ipsa veritate; sed et nos testimonium perhibemus, et scis quoniam testimonium nostrum verum est.
13Multa habui scribere tibi, sed nolo per atramentum et calamum scribere tibi;  ¹⁴spero autem protinus te videre, et os ad os loquemur.
15Pax tibi. Salutant te amici. Saluta amicos nominatim.