Capitoli

AT greco - Antico Testamento - Libri Storici - 3 Regni - 17

3 Regni

AT greco Torna al libro

Nova Vulgata

AT greco 17 ^17,1καὶ εἶπεν Ηλιου ὁ προφήτης ὁ Θεσβίτης ἐκ Θεσβων τῆς Γαλααδ πρὸς Αχααβ ζῇ κύριος ὁ θεὸς τῶν δυνάμεων ὁ θεὸς Ισραηλ ᾧ παρέστην ἐνώπιον αὐτοῦ εἰ ἔσται τὰ ἔτη ταῦτα δρόσος καὶ ὑετὸς ὅτι εἰ μὴ διὰ στόματος λόγου μου

Nova Vulgata ^{1 Reg}Et dixit Elias Thesbites de Thesbi in Galaad ad Achab: «Vivit Dominus, Deus Israel, in cuius conspectu sto. Non erit annis his ros et pluvia, nisi iuxta oris mei verba!».

1 De Thesbi - Lege cum Gr mittišbê; TM «de habitatoribus»

AT greco ^17,2καὶ ἐγένετο ῥῆμα κυρίου πρὸς Ηλιου

Nova Vulgata
^{1 Reg}^17,2Et factum est verbum Domini ad eum dicens:

AT greco ^17,3πορεύου ἐντεῦθεν κατὰ ἀνατολὰς καὶ κρύβηθι ἐν τῷ χειμάρρῳ Χορραθ τοῦ ἐπὶ προσώπου τοῦ Ιορδάνου

Nova Vulgata ^{1 Reg}^17,3«Recede hinc et vade contra orientem et abscondere in torrente Charith, qui est contra Iordanem,

AT greco ^17,4καὶ ἔσται ἐκ τοῦ χειμάρρου πίεσαι ὕδωρ καὶ τοῖς κόραξιν ἐντελοῦμαι διατρέφειν σε ἐκεῖ

Nova Vulgata ^{1 Reg}^17,4et ibi de torrente bibes; corvisque praecepi, ut pascant te ibi».

AT greco ^17,5καὶ ἐποίησεν Ηλιου κατὰ τὸ ῥῆμα κυρίου καὶ ἐκάθισεν ἐν τῷ χειμάρρῳ Χορραθ ἐπὶ προσώπου τοῦ Ιορδάνου

Nova Vulgata ^{1 Reg}^17,5Abiit ergo et fecit iuxta verbum Domini; cumque abisset, sedit in torrente Charith, qui est contra Iordanem.

AT greco ^17,6καὶ οἱ κόρακες ἔφερον αὐτῷ ἄρτους τὸ πρωὶ καὶ κρέα τὸ δείλης καὶ ἐκ τοῦ χειμάρρου ἔπινεν ὕδωρ

Nova Vulgata ^{1 Reg}^17,6Corvi quoque deferebant ei panem et carnes mane, similiter panem et carnes vesperi; et bibebat de torrente.

AT greco ^17,7καὶ ἐγένετο μετὰ ἡμέρας καὶ ἐξηράνθη ὁ χειμάρρους ὅτι οὐκ ἐγένετο ὑετὸς ἐπὶ τῆς γῆς

Nova Vulgata ^{1 Reg}^17,7Post dies autem siccatus est torrens; non enim pluerat super terram.

AT greco ^17,8καὶ ἐγένετο ῥῆμα κυρίου πρὸς Ηλιου

Nova Vulgata
^{1 Reg}^17,8Factus est igitur sermo Domini ad eum dicens:

AT greco ^17,9ἀνάστηθι καὶ πορεύου εἰς Σαρεπτα τῆς Σιδωνίας ἰδοὺ ἐντέταλμαι ἐκεῖ γυναικὶ χήρᾳ τοῦ διατρέφειν σε

Nova Vulgata ^{1 Reg}^17,9«Surge et vade in Sarepta Sidoniorum et manebis ibi; praecepi enim ibi mulieri viduae, ut pascat te».

AT greco ^17,10καὶ ἀνέστη καὶ ἐπορεύθη εἰς Σαρεπτα εἰς τὸν πυλῶνα τῆς πόλεως καὶ ἰδοὺ ἐκεῖ γυνὴ χήρα συνέλεγεν ξύλα καὶ ἐβόησεν ὀπίσω αὐτῆς Ηλιου καὶ εἶπεν αὐτῇ λαβὲ δή μοι ὀλίγον ὕδωρ εἰς ἄγγος καὶ πίομαι

Nova Vulgata ^{1 Reg}^17,10Surrexit et abiit Sareptam. Cumque venisset ad portam civitatis, apparuit ei mulier vidua colligens ligna; et vocavit eam dixitque: «Da mihi paululum aquae in vase, ut bibam».

AT greco ^17,11καὶ ἐπορεύθη λαβεῖν καὶ ἐβόησεν ὀπίσω αὐτῆς Ηλιου καὶ εἶπεν λήμψῃ δή μοι ψωμὸν ἄρτου ἐν τῇ χειρί σου

Nova Vulgata ^{1 Reg}Cumque illa pergeret, ut afferret, clamavit post tergum eius dicens: «Affer mihi, obsecro, et buccellam panis in manu tua».

11 Post tergum eius - Lege cum Gr et Vg ’aḥărêhā; TM «ad eam» (= v. 10), sed forte Gr est libera versio, quam Hier. recepit, quin legerit aliter ac TM

AT greco ^17,12καὶ εἶπεν ἡ γυνή ζῇ κύριος ὁ θεός σου εἰ ἔστιν μοι ἐγκρυφίας ἀλλ’ ἢ ὅσον δρὰξ ἀλεύρου ἐν τῇ ὑδρίᾳ καὶ ὀλίγον ἔλαιον ἐν τῷ καψάκῃ καὶ ἰδοὺ ἐγὼ συλλέγω δύο ξυλάρια καὶ εἰσελεύσομαι καὶ ποιήσω αὐτὸ ἐμαυτῇ καὶ τοῖς τέκνοις μου καὶ φαγόμεθα καὶ ἀποθανούμεθα

Nova Vulgata ^{1 Reg}^17,12Quae respondit: «Vivit Dominus Deus tuus, non habeo panem, nisi quantum pugillus capere potest farinae in hydria et paululum olei in lecytho. En colligo duo ligna, ut ingrediar et faciam illud mihi et filio meo, ut comedamus et moriamur». 

AT greco ^17,13καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὴν Ηλιου θάρσει εἴσελθε καὶ ποίησον κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἀλλὰ ποίησον ἐμοὶ ἐκεῖθεν ἐγκρυφίαν μικρὸν ἐν πρώτοις καὶ ἐξοίσεις μοι σαυτῇ δὲ καὶ τοῖς τέκνοις σου ποιήσεις ἐπ’ ἐσχάτου

Nova Vulgata
^{1 Reg}^17,13Ad quam Elias ait: «Noli timere, sed vade et fac, sicut dixisti; verumtamen mihi primum fac de ipsa farinula subcinericium panem parvulum et affer ad me; tibi autem et filio tuo facies postea.

AT greco ^17,14ὅτι τάδε λέγει κύριος ἡ ὑδρία τοῦ ἀλεύρου οὐκ ἐκλείψει καὶ ὁ καψάκης τοῦ ἐλαίου οὐκ ἐλαττονήσει ἕως ἡμέρας τοῦ δοῦναι κύριον τὸν ὑετὸν ἐπὶ τῆς γῆς

Nova Vulgata ^{1 Reg}^17,14Haec autem dicit Dominus, Deus Israel: “Hydria farinae non deficiet, nec lecythus olei minuetur usque ad diem, in qua daturus est Dominus pluviam super faciem terrae”».

AT greco ^17,15καὶ ἐπορεύθη ἡ γυνὴ καὶ ἐποίησεν καὶ ἤσθιεν αὐτὴ καὶ αὐτὸς καὶ τὰ τέκνα αὐτῆς

Nova Vulgata ^{1 Reg}Quae abiit et fecit iuxta verbum Eliae et comedit illa et ipse et domus eius per dies.

15 Illa et ipse - Lege cum qere, nonnullis mss, Gr, Syr e Targ hi’wāhû’ (verbum wattō’kal); ketib et Vg «ipse et illa»

AT greco ^17,16καὶ ἡ ὑδρία τοῦ ἀλεύρου οὐκ ἐξέλιπεν καὶ ὁ καψάκης τοῦ ἐλαίου οὐκ ἐλαττονώθη κατὰ τὸ ῥῆμα κυρίου ὃ ἐλάλησεν ἐν χειρὶ Ηλιου

Nova Vulgata ^{1 Reg}^17,16Hydria farinae non defecit, et lecythus olei non est imminutus iuxta verbum Domini, quod locutus fuerat in manu Eliae.

AT greco ^17,17καὶ ἐγένετο μετὰ ταῦτα καὶ ἠρρώστησεν ὁ υἱὸς τῆς γυναικὸς τῆς κυρίας τοῦ οἴκου καὶ ἦν ἡ ἀρρωστία αὐτοῦ κραταιὰ σφόδρα ἕως οὗ οὐχ ὑπελείφθη ἐν αὐτῷ πνεῦμα

Nova Vulgata
^{1 Reg}^17,17Factum est autem post haec, aegrotavit filius mulieris matris familiae; et erat languor fortis nimis, ita ut non remaneret in eo halitus.

AT greco ^17,18καὶ εἶπεν πρὸς Ηλιου τί ἐμοὶ καὶ σοί ἄνθρωπε τοῦ θεοῦ εἰσῆλθες πρός με τοῦ ἀναμνῆσαι τὰς ἀδικίας μου καὶ θανατῶσαι τὸν υἱόν μου

Nova Vulgata ^{1 Reg}^17,18Dixit ergo ad Eliam: «Quid mihi et tibi, vir Dei? Ingressus es ad me, ut rememorarentur iniquitates meae, et interficeres filium meum?».

AT greco ^17,19καὶ εἶπεν Ηλιου πρὸς τὴν γυναῖκα δός μοι τὸν υἱόν σου καὶ ἔλαβεν αὐτὸν ἐκ τοῦ κόλπου αὐτῆς καὶ ἀνήνεγκεν αὐτὸν εἰς τὸ ὑπερῷον ἐν ᾧ αὐτὸς ἐκάθητο ἐκεῖ καὶ ἐκοίμισεν αὐτὸν ἐπὶ τῆς κλίνης αὐτοῦ

Nova Vulgata ^{1 Reg}^17,19Et ait ad eam: «Da mihi filium tuum». Tulitque eum de sinu illius et portavit in cenaculum, ubi ipse manebat, et posuit super lectulum suum;

AT greco ^17,20καὶ ἀνεβόησεν Ηλιου καὶ εἶπεν οἴμμοι κύριε ὁ μάρτυς τῆς χήρας μεθ’ ἧς ἐγὼ κατοικῶ μετ’ αὐτῆς σὺ κεκάκωκας τοῦ θανατῶσαι τὸν υἱὸν αὐτῆς

Nova Vulgata ^{1 Reg}^17,20clamavitque ad Dominum et dixit: «Domine Deus meus, etiamne viduam, apud quam ego ut hospes habito, afflixisti, ut interficeres filium eius?».

AT greco ^17,21καὶ ἐνεφύσησεν τῷ παιδαρίῳ τρὶς καὶ ἐπεκαλέσατο τὸν κύριον καὶ εἶπεν κύριε ὁ θεός μου ἐπιστραφήτω δὴ ἡ ψυχὴ τοῦ παιδαρίου τούτου εἰς αὐτόν

Nova Vulgata ^{1 Reg}^17,21Et expandit se atque mensus est super puerum tribus vicibus et clamavit ad Dominum et ait: «Domine Deus meus, revertatur, oro, anima pueri huius in viscera eius».

AT greco ^17,22καὶ ἐγένετο οὕτως καὶ ἀνεβόησεν τὸ παιδάριον

Nova Vulgata ^{1 Reg}^17,22Et exaudivit Dominus vocem Eliae, et reversa est anima pueri intra eum, et revixit.

AT greco ^17,23καὶ κατήγαγεν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ὑπερῴου εἰς τὸν οἶκον καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ καὶ εἶπεν Ηλιου βλέπε ζῇ ὁ υἱός σου

Nova Vulgata ^{1 Reg}^17,23Tulitque Elias puerum et deposuit eum de cenaculo in inferiorem domum et tradidit matri suae et ait illi: «En vivit filius tuus».

AT greco ^17,24καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ πρὸς Ηλιου ἰδοὺ ἔγνωκα ὅτι ἄνθρωπος θεοῦ εἶ σὺ καὶ ῥῆμα κυρίου ἐν στόματί σου ἀληθινόν

Nova Vulgata ^{1 Reg}^17,24Dixitque mulier ad Eliam: «Nunc in isto cognovi quoniam vir Dei es tu, et verbum Domini in ore tuo verum est».

Capitolo 16

Capitolo 18