Dimensioni del testo

Carattere

Tema

Evidenzia versetti con note

Stai leggendo

NOVAVULGATA

Nova Vulgata

BibbiaEDU-logo

Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Isaiae - 57

Isaiae

Nova Vulgata Torna al libro

CEI 1974

Nova Vulgata 57 57,1Iustus perit, et non est qui recogitet in corde suo;
et viri misericordiae colliguntur,
tamen non est qui intellegat:
a facie enim malitiae collectus est iustus.
CEI 1974 Is57,1 Perisce il giusto, nessuno ci bada.
I pii sono tolti di mezzo, nessuno ci fa caso.
Il giusto è tolto di mezzo a causa del male.
Nova Vulgata
57,2In pacem ingreditur, requiescit in cubili suo,
qui ambulat in directione sua.
CEI 1974 Is57,2 Egli entra nella pace,
riposa sul suo giaciglio
chi cammina per la via diritta.
Contro gl` idolatri
Nova Vulgata
Vos autem accedite huc, filii auguratricis,
semen adulteri et fornicariae.
3 Et fornicariae – Lege (cfr. Gr, Sym, Syr et Vg) wezōnāh; TM «et fornicasti»
CEI 1974 Is Ora, venite qui, voi,
figli della maliarda,
progenie di un adultero e di una prostituta.
57,3 L'adulterio ( cfr vv.7-8), in senso religioso, è l'infedeltà a Dio, specialmente con pratiche d'idolatria, alle quali alludono vv. 5 ss.
Nova Vulgata
57,4Super quem luditis?
Super quem dilatatis os et eicitis linguam?
Numquid non vos filii scelesti, semen mendax,
CEI 1974 Is57,4 Su chi intendete divertirvi?
Contro chi allargate la bocca
e tirate fuori la lingua?
Forse voi non siete figli del peccato,
prole bastarda?
Nova Vulgata
57,5qui exardescitis in terebinthis
subter omne lignum frondosum,
immolantes parvulos in vallibus
subter scissuras petrarum?
CEI 1974 Is57,5 Voi, che spasimate fra i terebinti,
sotto ogni albero verde,
che sacrificate bambini nelle valli,
tra i crepacci delle rocce.
Nova Vulgata
57,6In partibus vallis pars tua,
hae sunt sors tua;
et ipsis effundisti libamen, obtulisti sacrificium.
Numquid super his consolabor?
CEI 1974 Is57,6 Tra le pietre levigate del torrente è la parte che ti spetta:
esse sono la porzione che ti è toccata.
Anche ad esse hai offerto libazioni,
hai portato offerte sacrificali.
E di questo dovrei forse consolarmi?
Nova Vulgata
57,7Super montem excelsum et sublimem posuisti cubile tuum,
et illuc ascendisti, ut immolares hostias.
CEI 1974 Is57,7 Su un monte imponente ed elevato
hai posto il tuo giaciglio;
anche là sei salita per fare sacrifici.
Nova Vulgata
57,8Et post ostium et postem posuisti memoriale tuum;
nam longe a me discooperuisti et ascendisti,
dilatasti cubile tuum,
et pepigisti cum eis foedus;
dilexisti stratum eorum, manum respexisti.
CEI 1974 Is Dietro la porta e gli stipiti
hai posto il tuo emblema.
Lontano da me hai scoperto il tuo giaciglio,
vi sei salita, lo hai allargato;
hai patteggiato con coloro
con i quali amavi trescare;
guardavi la mano.
57,8 L'emblema è certamente connesso con l'idolatria.
Nova Vulgata
57,9Et ingressa es ad regem cum unguento
et multiplicasti pigmenta tua;
misisti legatos tuos procul
et humiliata es usque ad inferos.
CEI 1974 Is Ti sei presentata al re con olio,
hai moltiplicato i tuoi profumi;
hai inviato lontano i tuoi messaggeri,
ti sei abbassata fino agli inferi.
Minaccia divina
57,9 Il re è forse Moloc, divinità degli Ammoniti. Il v. allude alla fine al culto delle divinità infernali o dei morti.
Nova Vulgata
57,10In multitudine viae tuae laborasti;
non dixisti: «Vanum est!».
Vitam manus tuae invenisti,
propterea non aegrotasti.
CEI 1974 Is57,10 Ti sei stancata in tante tue vie,
ma non hai detto: "E` inutile".
Hai trovato come ravvivare la mano;
per questo non ti senti esausta.
Nova Vulgata
57,11Pro quo sollicita timuisti,
quia mentita es et mei non es recordata
neque cogitasti in corde tuo?
Nonne, quia ego tacui et longo tempore,
me non times?
CEI 1974 Is57,11 Chi hai temuto? Di chi hai avuto paura
per farti infedele?
E di me non ti ricordi,
non ti curi?
Non sono io che uso pazienza e chiudo un occhio?
Ma tu non hai timore di me.
Nova Vulgata
57,12Ego annuntiabo iustitiam tuam
et opera tua, quae non proderunt tibi.
CEI 1974 Is Io divulgherò la tua giustizia
e le tue opere, che non ti saranno di vantaggio.
57,12 La tua giustizia, cioè la tua pratica religiosa idolatrica.
Nova Vulgata
57,13Cum clamaveris, liberent te lucra tua;
et omnia illa auferet ventus, tollet aura.
Qui autem fiduciam habet in me, hereditabit terram
et possidebit montem sanctum meum.
CEI 1974 Is Alle tue grida ti salvino i tuoi guadagni.
Tutti se li porterà via il vento, un soffio se li prenderà.
Chi invece confida in me possederà la terra,
erediterà il mio santo monte.
Consolazione
57,13 Possedere la terra santa è possedere i beni messianici: cfr. Mt 5, 4.
Nova Vulgata
57,14Et dicent: «Sternite, sternite,
parate viam, auferte offendicula de via populi mei».
CEI 1974 Is Si dirà: "Spianate, spianate, preparate la via,
rimuovete gli ostacoli sulla via del mio popolo".
57,14-21 Costante predilezione di Dio per gli umili: cfr. 66, 2, ecc. e, nel N.T., cfr. Mt 5, 3. cfr. Mt 11, 29-30. cfr. Lc 1, 51-52.
Nova Vulgata
57,15Quia haec dicit Excelsus et Sublimis,
habitans aeternitatem, et sanctum nomen eius:
«Excelsus et sanctus habito
et cum contrito et humili spiritu,
ut vivificem spiritum humilium
et vivificem cor contritorum.
CEI 1974 Is57,15 Poiché così parla l`Alto e l`Eccelso,
che ha una sede eterna e il cui nome è santo:
In un luogo eccelso e santo io dimoro,
ma sono anche con gli oppressi e gli umiliati,
per ravvivare lo spirito degli umili
e rianimare il cuore degli oppressi.
Nova Vulgata
57,16Non enim in sempiternum litigabo
neque usque ad finem irascar,
quia spiritus a facie mea deficeret,
halitus, quem ego feci.
CEI 1974 Is57,16 Poiché io non voglio discutere sempre
né per sempre essere adirato;
altrimenti davanti a me verrebbe meno
lo spirito e l`alito vitale che ho creato.
Nova Vulgata
Propter iniquitatem avaritiae eius iratus sum et percussi eum,
abscondi faciem meam et indignatus sum;
et abiit vagus in via cordis sui.
17 Et percussi eum – Lege cum verss wa’akkē; TM «et percutiam eum»
CEI 1974 Is57,17 Per l`iniquità dei suoi guadagni mi sono adirato,
l`ho percosso, mi sono nascosto e sdegnato;
eppure egli, voltandosi,
se n`è andato per le strade del suo cuore.
Nova Vulgata
57,18Vias eius vidi et sanabo eum et reducam eum
et reddam consolationes ipsi et lugentibus eius.
CEI 1974 Is57,18 Ho visto le sue vie,
ma voglio sanarlo, guidarlo e offrirgli consolazioni.
E ai suoi afflitti
Nova Vulgata
57,19Creo fructum labiorum pacem;
pacem ei, qui longe est et qui prope, dixit Dominus,
et sanabo eum».
CEI 1974 Is57,19 io pongo sulle labbra: "Pace,
pace ai lontani e ai vicini",
dice il Signore, "io li guarirò".
Nova Vulgata
57,20Impii autem quasi mare fervens,
quod quiescere non potest,
et redundant fluctus eius in limum et lutum.
CEI 1974 Is57,20 Gli empi sono come un mare agitato
che non può calmarsi
e le cui acque portan su melma e fango.
Nova Vulgata
57,21Non est pax impiis, dicit Deus meus.
CEI 1974 Is57,21 Non v`è pace per gli empi, dice il mio Dio.